چکیده:
دين مقدس اسلام از همان آغاز جهت برقراري صلح و آرامش و آنچه كه امروزه بشر به اهميت آن بيشتر پي برده يعني تدابير پيشگيرانه، توجه داشته و بر اساس آن سعي نموده تا از بسياري از نزاع هاي ميان مسلمانان و غيرمسلمانان ممانعت ورزد. تدابيري چون توجه به ترك جدال و بحث هاي غير منطقي، ايجاد انگيزه دروني از طريق ترس از عذاب اُخروي، وضع مجازات نسبت به متجاوزگر، ايجاد محدوديت در جنگ با هدف جلوگيري از شعله ورتر شدن آتش آن و تقويت احساس نوع دوستي و دادن چهره مقدس ديني به آن، محورهاي بحث در مقاله حاضر است كه سعي گرديد در قالب جديد به يكي ديگر از جوانب صلح طلبانه بودن اسلام به صورت مختصر پرداخته شود.
خلاصه ماشینی:
توضیح بیشتر برای اثبات عدم نسخ اینکه ،آیاتی که توهم شده که ناسخ این آیه مبارکه است ، نظیرآیات اول سوره مبارکه توبه ، مفادش این است که با مشرکین ستیزه جو و کسانی که پایبند به هیچ مقرارتی نیستند (توبه : ٨ و٩) باید مقابله به مثل نمود و یا درآیه دوازدهم همین سوره آمده است که با سران کفر باید ازراه مقابله و جنگ وارد شد؛ چرا که آنها به هیچ پیمانی پایبند نیستند و یا در آیه سیزدهم همین سوره می خوانیم که آیا با کسانی که پیمان شکنی کردند و تلاش در بیرون کردن پیامبر (از شهر و زادگاهش ) نمودند وکسانی که اول بارآنها با شما از در جنگ وارد شدند، مقابله نم کنید؟ لذا با توجه به مفاد این آیات معلوم می شود که برخورد شدید با مشرکین و ملحدان به خاطر این است که آنهاآغازگر جنگ بوده و این تجویز جنگ و نزاع در واقع جنبه دفاعی دارد؛ چنانکه درآیه سی و ششم همین سوره (توبه ) می خوانیم که «قاتلوا المشکرین کافۀ کما یقاتلونکم کافۀ» پس اگرقرآن کریم دستور به جنگ با مشرکان و ملحدان را می دهد، به این خاطر نیست که فقط آنها را به این باور سوق دهد، بلکه ازآن جهت است که اگر در مقابله متجاوزگر برخورد دفاعی صورت نگیرد دیگر چیزی به جا نخواهد ماند و این است معنای آیه مبارکه ای که مفرماید: «و لولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الارض ...