چکیده:
وجود دگر یا دشمنی به نام ایالات متحده آمریکا یکی از متغیرهای ثابت و معناساز حاکم بر سیاست خارجی ایران پس از وقوع انقلاب اسلامی ایران تاکنون بوده است.سایه این غیر بر سر تصمیمات خارجی به قدری جدی است که تقریبا کلیه رویه ها و روندهای دیپلماسی ایران پس از انقلاب اسلامی را تحت تأثیر،بل تحت الشعاع خود قرار داده است.الگوهای دوستی/دشمنی،همگرایی/واگرایی و ائتلاف/افتراق طراحی نمی شوند مگر با در نظر گرفتن این غیرمرزهای میان خودی/غیر خودی،وطن پرست/وطن فروش،بومی/بیگانه،مقاوم/سازش گر ترسیم و تحدید نمی شود مگر با در نظر گرفتن این غیر.هیچ مطالعه و پروژه ای و هیچ تدبیر و تصمیمی در دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران سامان و سازمان نمی یابد مگر آن که رد پایی از این غیر را در سرزمین تحلیلی خود داشته باشد.فرضیه اصلی این مقاله آن است که غیریت آمریکا به عنوان فصل مشترک خرده گفتمان های ظهور و بروز یافته پس از وقوع انقلاب اسلامی ایران توانسته به مثابه نقطه آجیدن خرده گفتمان های ثبوت یافته عمل کند و با وجود اختلافات روشی-تاکتیکی آن ها در برخورد با این غیر،به نوعی وحدت در عین کثرت را در هویت یابی گفتمان سیاست خارجی جمهوری اسلامی به عنوان یک ابر گفتمان هژمونیک طرح ریزی نماید.
خلاصه ماشینی:
"phP?p=bayan&id=3235) پای غیریتسازی از جنس خصومت با آمریکا به وسط کشیده میشود؛ جایی که احمدینژاد، دغدغه «اصلاح نظام حاکم بر جهان مبتنی بر عدالت و انصاف»(سخنرانی احمدینژاد در سازمان ملل،4/7/1386) را طرح و پیگیری میکند، نوعی طرد رادیکال آمریکا و نظام بینالملل استعماری را به مثابه دگر در دستور کار قرار میدهد؛ جاییکه او، “جهانیسازی را تضمینکننده تداوم نظام سلطه غربی»(سخنرانی محموداحمدینژاد در دیدار با بازرگانان ایرانی و مالزیایی، 11/12/1384) ارزیابی میکند، باز گرایش گفتمان عدالت محور به برهم زدن نظم بینالمللی غربی و لزوم سلطهزدایی از نظام بینالمللی هویدا میشود؛ و بالاخره جایی که استدلال اروپا و آمریکا در توجیه تأسیس دولت اسرائیل در خاورمیانه و حمایت از آن با تردید و تشکیک جدی از سوی او مواجه میشود، باز نوعی طرد و نفی رادیکال نظم غیرعادلانه و غیراصیل حاکم بر نظام بینالمللی و منطقه خاورمیانه ساخته و پرداخته بیگانگان مشاهده میشود: آیا قتل یهودیان در جنگ جهانی دوم دلیل صحیحی است که رژیم اشغالگر قدس مورد حمایت قرار گرفته و صدها فیلم و کتاب در این خصوص ساخته شود و هر روزه احساسات ملتها درباره این یهودیان تحریک شود و حمایت از تأسیس حکومتی اشغالگر در اراضی فلسطین صورت گیرد.
بر اساس این ملاک و مناط، استراتژی رقابت هویتی - سیاسی و دموکراتیک گفتمان صلحگرایی خاتمی با دگر گفتمانی جمهوری اسلامی ایران در سیاست خارجی- که البته با توجه به امیدهای به وجود آمده برای عادی سازی مناسبات تهران- واشنگتن در ماهیت و هویت دولت ایالات متحده خلاصه و تحلیل میشد-در قضایا و گزارههای توصیفی و تحلیل ذیلی نمود و بروز عینی پیدا میکرد: 1."