چکیده:
هدف: هدف از اين مطالعه بررسي نقش جنسيت بر ميزان پروتئين مايواستاتين پلاسما در حالت استراحت ودرپاسخ به فعاليت حاد مقاومتي در مردان وزنان سالمند بود.
روش بررسي: در اين مطالعه 12 مرد (سن 23/1±69 سال و kg/m2 3/0±23=BMI) و 12 زن (سن 14/2±68 سال و kg/m2 4/0±23=BMI) سالمند سالم، به صورت داوطلبا نه شركت داشتند. 72 ساعت پس از تعيين حداكثر قدرت بيشينه (با استفاده از آزمون 1-RM)، آزمودني ها دريك جلسه مقاومتي با شدت 75 درصد 1-RM شركت نمودند. در اين پژوهش 3 نمونه خوني در قبل، بلافاصله و 4 ساعت بعد ازفعاليت مقاومتي از وريد بازويي آزمودني ها گرفته شد. به منظور تعيين ميزان مايواستاتين پلاسما از روش الايزا استفاده شد. جهت تجزيه وتحليل آماري داده هاي تحقيق از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد. سطح معناداري P≤0.05 در نظر گرفته شد.
نتايج: نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه ميزان مايواستاتين پلاسما در حالت استراحت در زنان به طور معناداري بالاتر از مردان است(t(22)= -10.90، P=0.001). همچنين ميزان مايواستاتين پلاسما در بلافاصله و چهار ساعت بعد از فعاليت، در هردوگروه مردان وزنان، كاهش معناداري يافت (P≤0.05). در هردوگروه ميزان مايواستاتين پلاسما در چهار ساعت بعد از فعاليت نسبت به بلافاصله بعد از فعاليت كاهش يافت، اما اين كاهش معنادار نبود. بين گروه ها نيز از لحاظ پاسخ مايواستاتين پلاسما به فعاليت مقاومتي، تفاوت معناداري مشاهده نشد.
نتيجه گيري: يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه ميزان پروتئين مايواستاتين پلاسما در حالت استراحت در زنان سالمند به طور معناداري بالاتر از مردان سالمند مي باشد. اما ميزان اين پروتئين در هردوگروه در پاسخ به فعاليت مقاومتي (دربلافاصله و چهارساعت بعد از فعاليت) كاهش معناداري يافت. همچنين نشان داده شد كه جنسيت بر پاسخ مايواستاتين پلاسما به فعاليت مقاومتي درمردان وزنان سالمند، عامل اثرگذاري نمي باشد. بنابريافته هاي اين تحقيق به نظر مي رسد كه با اعمال يك محرك تمريني مشابه، مي توان موجب كاهش مشابه مايواستاتين ومتعاقباً فرآيند ساركوپنيا در هردوگروه مردان وزنان سالمند شد