چکیده:
اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسي پيش بيني كاركردهاي خاطره گويي براساس مدل پنج عاملي شخصيت در سالمندان است.
مواد و روش ها : تعداد 242 فرد سالمند بالاي شصت سال عضو كانون هاي بازنشستگي شهر شيراز به روش نمونه گيري در دسترس، انتخاب شدند. افراد نمونه با تكميل مقياس كاركردهاي خاطره گويي و پرسش نامه پنج عامل بزرگ شخصيت گلدبرگ در اين پژوهش شركت كردند. از ميان افراد گروه نمونه چهل نفر به دليل عدم تكميل كامل پرسشنامه ها از پژوهش حذف شدند. شركت تمامي آزمودني ها با رضايت آگاهانه بوده است. براي تجزيه و تحليل داده ها در بخش آمار توصيفي، از شاخص هاي ميانگين، انحراف استاندارد و ضريب همبستگي پيرسون و در بخش آمار استنباطي از رگرسيون چند گانه همزمان براي پيش بيني كاركردهاي خاطره گويي استفاده شده است. در اجراي عمليات تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار آماري SPSS 16 استفاده گرديد.
يافته ها: نتايج تحليل رگرسيون چند گانه ي همزمان نشان داد كه عامل روان نژندگرايي مدل پنج عاملي شخصيت، كاركردهاي خاطره گويي حفظ صميميت (25/0،β= 001/0P≤ ) و تجديد خاطرات تلخ (28/0،β= 001/0P≤ ) را پيش بيني كرد. همچنين عامل برون گرايي مدل پنج عاملي شخصيت كاركرد خاطره گويي آموزش/ آگاهي را پيش بيني نمود (18/0 ،β= 05/0P< ).
نتيجه گيري: در تبيين يافته هاي پژوهش حاضر مي توان اين گونه نتيجه گيري كرد كه افراد، دچار ميزان بالاي آسيب پذيري هيجاني به عنوان يك صفت، به منظور نشخوار خاطرات تلخ و زنده نگه داشتن ياد دوستاني كه ديگر در بين آن ها نيستند خاطرات خود را مرور يا بازگو مي كنند و افراد برون گرا با هدف آموزش درس زندگي و انتقال تجربيات خود به ديگران از خاطره گويي استفاده مي كنند. به درمانگران پيشنهاد مي شود كه در درمان خاطره گويي، بر كاركردهاي سازگارانه تر خاطره گويي (مانند، هويت و حل مسئله، گفتگو و آموزش/ آگاهي) تاكيد نمايند و اين گونه كاركردها را آموزش دهند.