چکیده:
اهداف: هدف از انجام اين پژوهش بررسي تاثير يك جلسه فعاليت مقاومتي بر ميزان عامل نوروتروفيك مغزي (BDNF)، عامل رشد شبه انسولين-1 (IGF-1) و پروتئين متصل به عامل رشد شبه انسولين-3 (IGFBP-3) در افراد سالمند بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه 22 فرد سالمند سالم (سن 23/4 ± 67 سال و 3/0 ± 24.5=BMI) شركت داشتند. 72 ساعت پس از تعيين حداكثر قدرت بيشينه (با استفاده از آزمون 1-RM)، آزمودني ها دريك جلسه فعاليت مقاومتي با شدت 75 درصد 1-RM شركت كردند. در اين پژوهش 3 نمونه خوني (هر وهله 10 ميلي ليتر) در قبل، بلافاصله و 30 دقيقه بعد از فعاليت مقاومتي از وريد بازويي آزمودني ها گرفته شد. به منظور تعيين ميزان BDNF، IGF-1 و IGFBP-3 سرم، از روش الايزا استفاده شد. جهت تعيين تغييرات درون گروهي سه فاكتور مذكور در پاسخ به فعاليت مقاومتي، از روش آماري Repeated Measures (1×3) استفاده شد. سطح معني داري 05/0P≤ در نظر گرفته شد.
يافته ها: نتايج اين پژوهش نشان داد كه بلافاصله پس از فعاليت مقاومتي، افزايش معني داري در ميزان BDNF سرم رخ مي دهد، اما 30 دقيقه پس از اجراي پروتكل، نسبت به قبل از فعاليت تغيير معني داري مشاهده نشد (05/0P≥). همچنين نشان داده شد كه در ميزان IGF-1، بلافاصله پس از يك جلسه فعاليت مقاومتي افزايش معني داري وجود دارد، اما 30 دقيقه پس از اجراي پروتكل، نسبت به قبل از فعاليت تغيير معني داري مشاهده نشد (05/0P≥). در نهايت نيز تغيير معني داري در ميزان IGFBP-3 در بلافاصله و 30 دقيقه پس از اجراي پروتكل مقاومتي، نسبت به قبل از فعاليت، مشاهده نشد (05/0P≥).
نتيجه گيري: به طور كلي نتايج اين پژوهش نشان داد، در پاسخ به فعاليت مقاومتي ميزان BDNF و IGF-1 در بلافاصله پس از فعاليت، افزايش معني داري مي يابند، اما تغيير معني داري در ميزان IGFBP-3، مشاهده نشد. بنا بر نتايج اين پژوهش، به نظر مي رسد، فعاليت مقاومتي باعث ايجاد تغييراتي مثبت، در ميزان فاكتورهاي نوروتروفيكي درگير در فرآيند حافظه و يادگيري مي گردد. اين امر در نهايت ممكن است موجب كاهش ميزان شيوع بيماري هاي عصبي مرتبط با اختلال حافظه و يادگيري همچون آلزايمر، افسردگي و دي منتيا در افراد سالمند گردد.