چکیده:
اهداف: با وجود پيشرفت هاي علمي صورت پذيرفته در حوزه پزشكي و افزايش اميد به زندگي در جوامع امروزي، شاهد رشد قابل توجه جمعيت سالمند در ده هاي اخير در كشور بوده ايم. سالمندان با مخاطرات مختلف و متفاوت از ساير گروه هاي سني مواجه مي باشند. اين مطالعه به منظور بررسي كيفيت زندگي، افسردگي و فعاليت هاي روزمره زندگي در سالمندان روستايي شهرستان بيرجند سال 91 بيرجند انجام شد.
مواد و روش ها : اين مطالعه مقطعي تحليلي بر روي تعداد 360 سالمندان روستايي شهرستان بيرجند صورت پذيرفت. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه 26 سوالي استاندارد كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت، پرسشنامه 15 سوالي افسردگي سالمندان (GDS)، پرسشنامه 6 سوالي انجام فعاليت هاي روز مره زندگي (ADL) پرسشنامه 7 سوالي انجام فعاليت هاي روزمره زندگي با وسيله (IADL) بوده است. داده ها با استفاده از ويرايش 19 نرم افزار SPSS تجزيه تحليل شده و مقادير p≤0.05 معنادار در نظر گرفته شد.
يافته ها : ميانگين و انحراف معيار كيفيت زندگي (4/10±9/77) و ميانگين و انحراف معيار افسردگي (9/2±5/5)،ميانگين و انحراف معيار فعاليت هاي روزمره زندگي بدون وسيله (5/1±5/6)و ميانگين و انحراف معيار فعاليت هاي روزمره زندگي با وسيله (3±12) بود. ازبين متغيرهاي دموگرافيك تحرك بدني و ورزش،تحصيلات ،وضع تاهل،درجات افسردگي و فعاليت هاي روزمره با و بدون وسيله با كيفيت زندگي اختلاف معني دار داشت (05/0p≤ ). بين كيفيت زندگي و افسردگي رابطه معني دار ومعكوس قوي (56/0-(R= بين فعاليت هاي روزمره زندگي بدون وسيله(32/0-(R= با وسيله (39/0-(R= كيفيت زندگي رابطه معني دار و معكوس مشاهده شد.
نتيجه گيري : نتايج اين مطالعه نشان داد كه فعاليت هاي روز مره زندگي باعث افزايش كيفيت زندگي و كاهش افسردگي مي شود. براساس اين نتايج مسئولان سيستم خدمات بهداشتي و درماني ضمن برنامه ريزي مناسب در جهت اطلاع رساني فوائد فعاليت در دوره سالمندي بايد در جهت ايجاد محيط ها و برنامه هاي متناسب با فعاليت اين قشر در شهر و كشور اقدام نمايند.