چکیده:
یکی از موضوعات مهم در باب بررسی تشکیل قراردادهای الکترونیکی به معنی قراردادهایی که با استفاده از وسائط الکترونیکی مختلف همچون تلفن ، تلگرام، نمابر، در محیط شبکه و یا با استفاده از ایمیل منعقد میشوند، موضوع امضای الکترونیکی است درواقع اسناد الکترونیکی و به خصوص قراردادهای الکترونیکی با امضاء کامل شده و قابلیت انتساب پیدا میکنند، مقایسه ی امضای سنتی با امضای الکترونیکی به برداشتی بهتر از این موضوع کمک میکند، این بحث هم از جهت حمایت از حقوق قراردادی فرستندهی داده پیام و هم مخاطب آن اهمیت پیدا میکند، بعبارت دیگر اعتقاد به تشکیل و یا عدم تشکیل قراردادی که با استفاده از وسائط الکترونیکی منعقد میگردد و متعاقبا استقرار حقوق و تعهدات متقابل طرفین ، بطور اساسی بر این سوال محوری متمرکز است که آیا انتساب داده پیام به فرستنده ی آن محرز است یا خیر؟ ایدهی داده پیام مطمئن و یا امضای مطمئن و همچنین پیشنهاد نهاد و مرجع گواهی و تصدیق بر این اساس متمرکز است که تا حد امکان از هرگونه تردید و خلل در اعتبار انتساب داده پیام پرهیز شود.
خلاصه ماشینی:
"ا. ا برای احراز مطمئن بودن یک امضای الکترونیکی، عبارتست از این که نسبت به امضاء کننده منحصر به فرد باشد، هویت امضاء کننده ی داده پیام را معلوم کند، به وسیله ی امضاء کننده یا تحت اراده انحصاری وی صادر و به نحوی به یک داده پیام متصل شده باشد که هر تغییر در آن داده پیام، قابل تشخیص و کشف باشد، در ماده ١٠ قانون تجارت الکترونیکی ایران، این شرایط تقریبا به صورت یکسان و بدون تغییر مطابق شرایط پذیرفته شدهی بین المللی در قوانین مشابه در سایر کشورهاست ، در بررسی و تدوین این قانون، قوانین کشورهای مختلف خصوصا قوانین مرجع سازمان ملل متحد (آنسیترال) و اتحادیه ی اروپا مورد استفاده و مقایسه ی تطبیقی قرار گرفته اند.
د – به نحوی به یک «داده پیام» متصل شود که هر تغییری در آن «داده پیام» قابل تشخیص و کشف باشد(٥٣) بند ٣ ماده ٩ عهدنامه ٢٠٠٥ سازمان ملل متحد درباره استفاده از ارتباطات الکترونیکی در قراردادهای بین المللی، به منظور تحقق شرایط قانونی امضاء از طریق ارتباط الکترونیکی، اظهار می دارد: در مواردی که قانون مقرر می دارد ارتباط یا قرارداد باید توسط شخصی امضاء شود یا آثار فقدان امضاء را بیان می کند، این شرط از طریق ارتباط الکترونیکی محقق می شود، اگر: الف ) ارتباط الکترونیکی، متضمن روشی باشد که برای تعیین هویت طرف و معلوم کردن قصد / او در خصوص اطلاعات، بکار می رود؛ و ب) روشی که بکار گرفته شده، یا ١ – برای هدفی که ارتباط الکترونیکی، برای آن، تولید یا اعلام شده از حیث جمیع شرایط ، از جمله هر گونه توافق 197 مربوطه ، مطمئن و مناسب باشد؛ یا ٢ – در عمل ثابت شده باشد که کارکرد های موصوف در (54) بند ( الف ) فوق را به تنهایی یا به همراه دلیل دیگر، داراست ."