چکیده:
پست مدرنیسم، همچون روشنگري، پدیدهي پیچیدهاي است، بسته به اینکه کدام وجه این پدیده مورد توجه قرار بگیرد، به راحتی مورد تمجید و تحسین و یا تمسخر و استهزاء قرار میگیرد. ولی جوهر پست مدرنیسم نفی فهم ذهن یا عقل مدرن از مقولات شناخت و حقیقت است. ذهن مدرن برآن است که پست مدرنیسم حقیقت ساده و بیپیرایه، یعنی حقیقت به معناي مطلق آن را به خطا و اشتباه میداند؛ در عوض از دیدگاه ذهن مدرن، انسانها به لحاظ فکري و ذهنی، توانایی و شایستگی آن را دارند که حقیقت مذکور را بهطور دقیق و صحیح منعکس یا مجسم سازند. پست مدرنیسم نگرشی است مبتنی بر اینکه تصاویر حقیقت یا خود واقعیت در نظر بیننده با هم فرق دارند و تصاویر مذکور
همواره مبهم هستند. در این میان فمینیسم یکی از نظریاتی است که بیشترین تاثیر را از پست مدرنیسم پذیرفته است، به طوري که میتوان گفت موج جدیدي به راه افتاده که آن را موج سوم یا فمینیسم پست مدرن نام نهادهاند.
فمینیستها مدعیاند که هم از پست مدرنیسم تاثیر پذیرفتهاند و هم بر آن تاثیرگذار بوده اند.فمینیسم در این میان تحت تاثیر پست مدرنیسم سعی در تحول مفهوم دموکراسی داشته است.
خلاصه ماشینی:
به گمان پست مدرنها، حقایق اعم از حقایق معرفتی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و از جمله هویتی و جنسیتی، نه اموری بدیهی و مسلم بلکه اموری ساختنی هستند که تنها به واسطه ی گفتمان امکان ساختن آنها پدید میآید؛ به همین دلیل توقعی که از فمینیسم پست مدرن وجود دارد، این است که این روند بتواند نگرش تطبیقی- تاریخی را به جای نگرشهای کل گرایانه و تغییرات در قوانین را به جای قوانین عام و پوشش دهنده قراردهد و همچنین تصورات متکثر و غیرواحد از هویت زنان را جایگزین تصورات واحدی نماید که به طور کلی درباره هویت جنسی زنانه وجود دارد.
فمینیست های پست مدرن اظهار میدارند که مهم ترین مقوله در عصر حاضر مسئله ی «فرهنگ » میباشد و خواهان فرهنگیتر شدن حکومت های دموکراتیک هستند، آنها بر این باورند که «فرهنگ دموکراسی» باید در تمامی حوزههای زندگی افراد نفوذ کند و این امر مستلزم حکومتی است که یک فرهنگ دموکراتیک را میان شهروندانش اشاعه دهد و این امر نیازمند این مسئله است که زنان بتوانند در جامعه ، حضوری فعال و پویا داشته باشند.
آنچه که پست فمینیست ها به دنبال آن هستند وسیع تر شدن حقوق عمومی دموکراتیک برای همه افراد است که در این جا باز هم این موضوع را میتوان در نظریه ی دیوید هلد با عنوان دموکراسی جهان وطنی مشاهده نمود.
به همین دلیل شاید بتوان گفت که ایده فمینیست های پست مدرن در دموکراسی به این شکل تحقق مییابد: آنها خواستار جامعه ی مدنی در سطحی کلان هستند.
نتیجه گیری منتقدان به فمینیست های پست مدرن در مبحث دموکراسی، به این موضوع اشاره میکنند که فمینیست ها، نوعی دموکراسی آرمانی مد نظر دارد که همین آرمانها، آنها را از واقعیت سیاسی جوامع و روابط بین الملل دور میکند.