چکیده:
نظر به اينكه ماده ۱۹۰ قانون كار برخي از گروههاي كارگران را كه در معرض ظلم مضاعف نسبت به كارگران ديگر قرار دارند مورد حمايت قرار داده و آنان را تابع مقررات جداگانه اي دانسته است، در اين مقاله سعي شده است دلايل و مباني و نحوه حمايت از كارگران مذگور مورد بررسي قرار گيرد. در اين راستا، وضعيت حقوقي صيادان، كارگران حمل و نقل زميني، هوايي و دريايي، كارگران معلول،
مستخدمين منازل، كارگران كارهاي متناوب و كارگراني كه طرز كارشان بهنحوي است كه تمام يا قسمتي از مزد خويش را از مراجعين تامين مي كنند مورد بررسي قرار گرفته و جايگاه آْنان در موازين بين المللي، علي الخصوص استانداردهاي سازمان بينالمللي كار و حقوق كار تطبيقي و حقوق كار ايران
مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
در تبصره ۲ ماده ۶ قانون کار ۱۳۳۷ پیش بینی شده بود که مدت کار، تعطیلات و مرخصی ها، مزد یا حقوق کارگران ماهیگیر و ملاحان و کارکنان کشتی ها و فرودگاه ها و خلبانان و ماموران فنی و کارکنان داخل هواپیما یا کارگرانی که طرز کارشان به نحوی است که قسمتی یا کلیه مزد و درآمد آن ها به وسیله مشتریان و مراجعین تامین می شود و کارگران بنادر که مامور تخلیه یا بارگیری کشتی ها هستند و همچنین کارگرانی که کار آنها نوعا در ساعات متناوب انجام می شود، به موجب آیین نامه ای جداگانه خواهد بود.
یکی آیین نامه مربوط به کارگرانی که کار آنان به طور متناوب انجام شده و یا کارگرانی که تمام یا قسمتی از مزد آن ها توسط مشتریان یا مراجعین تامین می گردد و دیگری آیین نامه مربوط به مدت کار، تعطیلات و مرخصی ها، مزد یا حقوق ماهی گیران و ملاحان و کارکنان کشتی ها (۱) مقررات مذکوردر قانون کار مصوب ۱۳۶۹ ماده ۱۹۰با اندک تغییراتی در قالب ماده ۱۹۰ به تصویب رسیده است .
با تصویب و اجرای قانون کار جمهوری اسلامی ایران این قبیل کارگران نیز تحت پوشش قانون کار قرار گرفتند ولی از لحاظ ساعات کار، مزد و استفاده از تعطیلات و مرخصی ها تابع ضوابطی خواهند 105 ١- سازمان بین المللی کار (۱۷) بود که در آیین نامه مربوط تعیین خواهد شد.