چکیده:
تحقيق تجربي متضمن تعميم پذيري است، اما تعميم پذيري صرفاً به تعميم هاي آماري محدود نمي شود. به هر روي، تعميم پذيري گام نهايي در فرايند تحقيقات كمي و كيفي است. در خصوص نوع و شيوه تعميم پذيري در تحقيقات كيفي، ديدگاه هاي متفاوتي وجود دارد. يكي از رويكردها «تعميم پذيري طبيعت گرايانه» است؛ فرايندي كه طي آن تعميم پذيري بر مبناي شباهت صورت مي گيرد؛ شباهتي كه با ديگر افراد، محيط ها، زمان ها و زمينه ها وجود دارد. يكي ديگر از انواع تعميم پذيري كه به تحقيقات كيفي مربوط مي شود، تعميم پذيري ارتباطي است. در اين باره، سوال اين است كه چه كسي تصميم مي گيرد كه نتايج تحقيق قابل تعميم مي باشد. در اين زمينه، ممكن است محقق و خواننده تحقيق با يكديگر تعامل داشته باشند. نوع ديگري از تعميم پذيري، كه در اينجا بيشتر مورد تاكيد است، «تعميم پذيري متعادل» است. اين تعميم پذيري در مقابل «تعميم پذيري تام» قرار دارد. ويليامز معتقد است: اين نوع تعميم پذيري در تحقيقات كيفي بيشتر صورت مي گيرد. ازاين رو، مي توان گفت: اين نوع تعميم پذيري اجتناب ناپذير است. داعيه تعميم پذيري متعادل اين است كه آنچه در يك مكان يا زمان صادق است بر زمان و مكان ديگري هم صدق مي كند. اين نوع تعميم پذيري در پي آن نيست كه گزاره هاي جامعه شناختي را به يك دوره طولاني يا فرهنگ هاي ديگر تعميم دهد. ازاين رو، محقق بر اساس موارد خاصي كه موجود است، دست به استنتاج مي زند تا ويژگي هاي جامعه بزرگ تر را درك نمايد. از اين رو، تعميم دادن اجتناب ناپذير، مطلوب و ممكن است.
خلاصه ماشینی:
"اما آیا میتوان به نتیجهگیریهای کلیتری از دادهها نیز دست یافت؟ آیا نتایج چنین مطالعهای را میتوان دربارة خود مطالعه یا جمعیتی که سؤال تحقیق معطوف به آن است به کار گرفت؟ آیا در خصوص نمونههای کوچک میتوان خصلت یا روابطی را پیدا کرد که بر سایر نمونهها نیز قابل کاربرد باشد؟ اینگونه سؤالات به تعمیمپذیری مربوط میشود (میرینگ، 2007، ص3-1).
تعمیمپذیری ارتباطی سؤال در خصوص تعمیمپذیری این است که چه کسی تصمیم میگیرد که نتایج تحقیق قابل تعمیم است؟ آیا در اینباره، محقق یا خواننده تصمیمگیری میکند؟ به لحاظ اجتماعی نوعی تعمیمپذیری وجود دارد که «تعمیم پذیری ارتباطی» نامیده میشود.
اینگونه مطالعه، که در سطح خرد انجام میگیرد، مستلزم توصیف فشرده و متراکم و دقیق و جزئی از بخش کوچکی از یک جامعه، مانند گزارشی است که دربارة جنگ خروسها ارائه میشود و حاکی از این نیست که خواننده صرفا مطالبی را دربارة بخشی خاص از جامعة بالی فرا میگیرد، بلکه او مطالبی را دربارة فرهنگ بالی بهطور کلی یاد میگیرد؛ بدینمعنا که در اینجا نیز نوعی تعمیمپذیری متعادل صورت گرفته است (همان).
نتیجهگیری هدف این نوشتار بیان این مطلب بود که تحقیق تجربی متضمن «تعمیمپذیری» است؛ اما تعمیمپذیری صرفا به تعمیمهای آماری محدود نمیگردد و برای همة موقعیتها نیز مناسب نیست.
سؤال این است که چه کسی تصمیم میگیرد نتایج تحقیق قابل تعمیم باشد: محقق یا خواننده؟ در اینگونه تعمیمپذیری، محقق و خوانندة گزارش ممکن است با یکدیگر تعامل داشته باشند یا نداشته باشند.
(2003), Handbook of Mixed Methods in Social and Behavioral Research, Sage Publications Inc. Thousand Oaks, CA."