چکیده:
در دين زرتشت كار، توليد و كشاورزي داراي اهميت بسياري بود. بخش هايي از ارداويراف نامه، يكي از متون مذهبي اين دين، به عِقاب گناهكاران و پاداش نيكوكاراني مي پردازد كه در زمينه كار، توليد و كشاورزي سهل انگاري كرده، و يا در انجام اين امور تلاش و كوشش نموده اند. در اين متن ديني، انسان ها به لحاظ اعمال خود و متناسب با آن، در جهان آخرت مستوجب عذاب و يا مستحق پاداش نيك مي گرديدند. ارداويراف نامه برآن است تا با نشان دادن عذاب و ثواب اخروي اعمال انسان در جهان خاكي، به مردمان روزگار خويش، به ترويج و تبليغ اعمال مينويي از جمله كار اقتصادي و كشاورزي بپردازد. اين موضوع، از منظر سياسي مهم تلقي شده، به اقتصاد دولت ساساني كمك مي كرد. احتمالاً، محتواي كتاب ارداويراف نامه، به نوعي بيانگر انديشه مذهبي و سياسي پادشاهان ساساني بوده است. اين مقاله، ضمن پرداختن به جايگاه و اهميت كار و كشاورزي در آيين زرتشت، به اين پرسش پاسخ مي دهد كه چه عواملي موجب گرديد متني مذهبي مانند ارداويراف نامه، به صراحت در مورد كار، توليد و كشاورزي به ارائه كيفر متناسب با عمل بپردازد.
Work، agriculture and production took on great importance in Zoroastrianism. Some sections of Ardavirafnameh، one of the religious books of this religion، deal with the reward for the righteous and punishment for the sinful who have been negligent in work، production and agriculture or who have not endeavored in doing so. Men deserve punishment or reward according to their deeds، as it is pointed out in this religious text. Pointing out the otherworldly reward or punishment in the material world، Ardavirafnameh attempts to make known material incumbent on its people such as agriculture and business. This issue was vitally important in politics and it was of great help to the Sasans. Probably the content of Ardavirafnameh، is an indication of the cultural and political Sasan vantage point. Aside from dealing with the importance work and agriculture in Zoroastrianism، this paper answers the question as to how a text like Ardavirafnameh can explicitly talk about production، agriculture and work in imposing the right punishment for man`s deeds.
خلاصه ماشینی:
"این بند از ارداویرافنامه، از دو جهت قابل بررسی است: از یکسو، مردی به دلیل عدم انجام کار در زمینه کشاورزی و خیانت در امانت(گرفتن دانهها و نیفشاندن آنها)، مستوجب چنین عقوبت سنگینی گردیده است.
و دیدم روان مردی تنبل که او را دوانس(تنبل) میخواندند که همه بدن او را خرفستران (= جانوران موذی و جونده) میجویدند و پای راست او را نمیجویدند و پرسیدم این تن چه گناه کرد؟ سروش اهلو و آذر ایزد گفتند: این مرد دوانس تنبل است که چون در گیتی بود هرگز هیچ کار نیک نکرد، اما با این پای راست، دستهای گیاه به پیش گاوی ورزا (=گاو نر) افکند (همان، فصل 32، بند1ـ4).
روشن است که وضع تمامی این قوانین مذهبی برای تحرک بیشتر اجتماع زرتشتی در عصر ساسانی و پساساسانی، دلایلی سیاسی و اجتماعی داشته است؛ زیرا تحریک و تشویق جامعه به کشاورزی و تولید، موجب افزایش جمعیت گشته و این افزایش جمعیت، موجب افزایش تولید و مالیات میگردد.
ارداویراف به دلیل اهمیت کار و تلاش در زمینه تولید و کشاورزی در جامعه عصر ساسانی، به مواردی از خطا و سهلانگاری و پادافره حاصل از آن اشاره میکند که این موضوع، یکی از دغدغهها و ناهنجاریهای اجتماعی زمان نگارش کتاب اصلی بوده است.
هرچند عذابها و پاداشهای دادهشده به افراد مستحق در هر بند، بیشتر از زاویه نگاه بشری بوده، ولی نوع گزینش مطالب آن، به دلیل آگاهی نگارنده کتاب اصلی از ناهنجاریها و دغدغههای اساسی دوره ساسانی از جمله دزدی، خیانت، تمرد از دستور بالادستان و در کنار آنها، مسئله تولید و کشاورزی بوده است."