چکیده:
مسأله آخرالزمان و حواد آینده تاریخ، از جمله موضوعاتی است که در
فرهنلا ادیان بزرن دنیا، به ویژه پیروان ادیان ابراهیمی از اهمیت و
برجستگی ویژه ای برخوردار است و عقاید مربوگ به آخرالزمان برشی از باور
مشترکی است که به نحوه ای با زندگی آینده جوامل بشری ارتباگ دارد. توجه
به مسأله آخرالزمان و سیر تحولات آینده، از آن جهت بایسته است که آ گاهی
از آن می تواند در چگونگی عبور از فتنه ها و دشواری های این عصر، تأثیر
داشته باشد، از این رو، با توجه به اهمیت و تأثیرهای فراگیر حوادث آخرالزمان، این موضوع در احادی رسیده از پیامبر اکرم و ائمه معصومین انعکاس وسیعی پیدا کرده است و در آن رویدادهای فردای تاریخ پیشگویی شده است تا چراغ راه ما در رویکرد به آینده باشد. این نوشتار، با تکیه بر روایات و پیشگویی های عبرت آموز پیشوایان معصوم ، به بررسی وضعیت جوامل آخرالزمان از ابعاد مرتلف دینی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و امنیتی می پردازد.
خلاصه ماشینی:
"از این رو، بنیان جریان باطل فرو پاشیده و همه مظاهر ظلم و ستم از عرصه حیات اجتماعی رخت بر میبندد و حق و عدالت و جلوههای باشکوه آن، فضای جامعه آخرالزمانی را پر و آکنده خواهد کرد، چنانکه رسول خدا( خطاب به امیر مؤمنان( فرمود: الا ابشرک الا اخبرک یا علی فقال: بلی یا رسول الله فقال کان جبرئیل عندی آنفا و امام صادق( فرمود: «کیف أنتم إذا بقیتم بلا إمام هدی و لا علم یبرأ بعضکم من بعض فعند ذلک تمیزون و تمحصون و تغربلون»؛ چگونه خواهید بود هنگامی که نه امامی دارید که (علنی) شما را هدایت کند و نه علمی (پرچم) که بعضی از مردم را از بعضی دیگر جدا سازد؟ در آن موقع از هم تمیز داده میشوید و سخت امتحان و غربال میگردید» (مجلسی، 1403: ج52، 112).
7. در باره ضعف ایمان و دین گریزی مردم در شرایط امتحان و خطر، امام باقر( به جابر فرمود: یکون فی آخر الزمان قوم یتبع فیهم قوم مراءون یتقرءون و یتنسکون حدثاء سفهاء لا یوجبون أمرا بمعروف و لا نهیا عن منکر إلا إذا أمنوا الضرر یطلبون لأنفسهم الرخص و المعاذیر یتبعون زلات العلماء و فساد عملهم یقبلون علی الصلاة و الصیام و ما لا یکلمهم فی نفس و لا مال و لو أضرت الصلاة بسائر ما یعملون بأموالهم و أبدانهم لرفضوها؛ (کلینی، 1363: ج5، 55) در آخرالزمان مردمانی خواهند آمد که که در میان آنان از گروهی پیروی میشوند که آسایش طلباند و خود را اهل قرائت و نیایش وانمود میکند، حدیث میگویند در حالی که سفیهاند، نه امر به معروف را واجب میدانند و نه نهی از منکر را مگر زمانی که از ضررهای آن دور باشند، آنان برای خویش رخصت و عذر میتراشند، از لغزش و عمل فاسد علما پیروی میکنند."