چکیده:
هدف اين مطالعه بررسي نقش واسطه اي نگرش نسبت به رياضي و خودكارآمدي رياضي در رابطه بين ادراك از خوش بيني آموزشي معلم با پيشرفت تحصيلي درس رياضي است. بدين منظور ۳۱۵ دانش آموز دوره متوسطه شهر بيرجند (۱۳۳ دختر و ۱۸۲ پسر) به روش خوشه اي چندمرحله اي به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به پرسش نامه هاي خوش بيني آموزشي معلم وولفولك هوي، هوي و كورز (۲۰۰۸)، نگرش نسبت به رياضي آيكن (۱۹۷۸) و مقياس خودكارآمدي رياضي لئو، كويرالا و مي (۲۰۰۹) پاسخ دادند و درنهايت پيشرفت تحصيلي رياضي آنان از طريق نمرات رياضي پايان ترم دانش آموزان ارزيابي شد. داده هاي پژوهش با استفاده از روش تحليل مسير مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. مدل تحليل مسير نشان داد كه برازش مطلوبي با داده ها دارد. نتايج نشان داد كه اثر مستقيم ادراك از خوش بيني آموزشي معلم و نگرش نسبت به رياضي بر پيشرفت تحصيلي رياضي معنادار نيست، اما اثر مستقيم خودكارآمدي رياضي بر پيشرفت تحصيلي رياضي معنادار است. همچنين اثر غيرمستقيم ادراك از خوش بيني آموزشي معلم بر پيشرفت تحصيلي رياضي از طريق نگرش نسبت به رياضي و خودكارآمدي رياضي معنادار است. علاوه بر اين، اثر مستقيمِ نگرش نسبت به رياضي بر خودكارآمدي رياضي و اثر غيرمستقيم نگرش نسبت به رياضي بر پيشرفت تحصيلي رياضي از طريق خودكارآمدي رياضي از نظر آماري معنادار است. از يافته هاي اين پژوهش نتيجه گيري شد كه ادراك دانش آموزان از خوش بيني آموزشي معلم از طريق متغيرهاي واسطه اي ديگر يعني نگرش نسبت به رياضي و خودكارآمدي رياضي بر پيشرفت تحصيلي درس رياضي اثر دارد.
خلاصه ماشینی:
بدین منظور ٣١٥ دانش آموز دورة متوسـطة شـهر بیرجند (١٣٣ دختر و ١٨٢ پسـر) به روش خوشـه ای چندمرحله ای به عنوان نمونة پژوهش انتخاب شـدند و به پرسش نامه های خوش بینی آموزشی معلم وولفولک هوی ، هوی و کورز (٢٠٠٨)، نگرش نسبت به ریاضی آیکن (١٩٧٨) و مقیاس خودکارآمدی ریاضی لئو، کویرالا و می (٢٠٠٩) پاسخ دادند و درنهایت پیشرفت تحصیلی ریاضی آنان از طریق نمرات ریاضی پایان ترم دانش آموزان ارزیابی شد.
از یافته های این پژوهش نتیجه گیری شد که ادراک دانش آموزان از خوش بینی آموزشـی معلم از طریق متغیرهای واسطه ای دیگر یعنی نگرش نسبت به ریاضی و خودکارآمدی ریاضی بر پیشرفت تحصیلی درس ریاضی اثر دارد.
پژوهش های معدودی در زمینة این دسته از عوامل انجام شده است که از جمله میتوان به عامل های فرهنگ و جو۵ مدرسه (پهلوان صادق و کجباف ، ۱۳۹٠) سبک مدیریت کلاس ۶ (آریان پوران ، عزیزی و دیناروند، ۱۳۹۲) تدریس معلم ۷ (خوشبخت و لطیفیان ، ۱۳۹٠) باورهای خودکارآمدی معلم ۸ (قلائی، کدیور، صرامی و اسفندیاری، ۱۳۹۱) و نیز خوش بینی آموزشی ۹ معلم (مزارعی، ۱۳۸۹؛ باقریان ، ۱۳۹٠؛ بول ۱٠، ۲٠۱٠؛ ریوز۱۱، ۲٠۱٠) اشاره کرد.
بنابراین موضوع این پژوهش «بررسی نقش واسطه ای نگرش نسبت به ریاضی و خودکارآمدی ریاضی در رابطة بین ادراک از خوش بینی آموزشی معلم با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دورة متوسطة شهر بیرجند» میباشد.