چکیده:
مبارزات فلسطینیها از اواسط سال ٢٠١٥، وارد موج جدیدی شده است که میتوان آن را انتفاضـه سوم نامید. فراگیری میدانی، شیوه مشترک مبارزه و تداوم مبارزه ، سه مولفه اصـلی انتفاضـه سـوم محسوب میشوند. اما انتفاضه سوم چگونه تکوین یافته است ؟ پاسخی که به عنوان فرضیه در ایـن مقاله پردازش شده ، این است که انتفاضه سوم ، واکنش نسل جدیـد فلسـطینیهاسـت کـه رونـد تحولات پس از اسلو، موجب ناامیدی و احساس شرم آنهـا شـده اسـت . ایـن فرضـیه از نظریـه «ژئوپلتیک احساس » استخراج شده است که ریشه کنش های سیاسی را احساسات انسان ها میداند. بخشی از نسل فلسطینیهای پسا اسلو مانند جهاد اسلامی و حمـاس طـی دو دهـه اخیـر، گزینـه «مقاومت » را انتخاب کرده اند و به رغم محدودیت های فراوان ، آن را ادامه داده انـد. بخشـی نیـز مانند تشکیلات خودگران ، گزینه «مذاکره » را برگزیده و با امید بـه سـازش ، دسـت از مبـارزه کشیدند. اما این بخش به دلیل رفتار انعطاف ناپذیر طرف اسراییلی ، ناامیدی از کشـورهای عربـی حامی روند سازش و نیز راهبرد اشتباه برخی گروه های مبارز فلسـطینی در دوره پـس از بیـداری اسلامی، ناگزیر به انتفاضه روی آورده اند. این مقاله به شیوه توصیفی- تحلیلی نگارش یافته است .
خلاصه ماشینی:
"با این وصف ، از زمان اشغال قدس شرقی توسط نظامیان اسراییلی و به رغم آن که در قطعنامه ٢٥٢ شورای امنیـت ، تمام اقدامات اسراییل در تغییر وضعیت حقوقی شهر بیت المقدس پس از اشغال بخـش شـرقی آن در سال ١٩٦٧ محکوم شده است ؛ اما رژیم اشغال گر، این شهر را پایتخت اصلی خود معرفی کـرده و در هیچ کدام از مذاکرات ، اجازه مذاکره درباره آن را نمیدهد.
(سروش نژاد، ١٣٨٥: ٢٠١) ٤-١-٦- عدم وفاداری به تعهدات : حتی در صورتی که طرف فلسطینی با تمام توان تـلاش کند تا تعهدات خود به ویژه آن دسته از تعهداتی را که ارتباط چندانی با اسراییل ندارد، اجرا کند، بـاز هم تجربه تاریخی نشان داده است که مقامات صهیونیستی بـه تعهـداتی کـه در مـذاکرات دو یـا چندجانبه می دهند، وفادار نیستند و آن ها را به علل گوناگون اجرا نمی کنند.
فلسطین به عنوان بخشی از جهان اسـلام در احسـاس شـرم انباشـت شده ای که ریشه آن در «شکسـت از مدرنیسـم »، «تجزیـه امپراتـوری عثمـانی»، «شـکل گیـری صهیونیسم سیاسی در قلب جهان عرب »، «شکست اعراب در جنگ های چهارگانه »، «شکسـت در مشی چریکی مبارزه در میان فلسطینیها که از اردوگاه چپ مارکسیستی الگوبرداری شـده بـود» و سرانجام ، «ناکامی از مذاکرات سازش »، «ناامیدی از روند تحولات پس از جنبش بیـداری اسـلامی در کشورهای عربی» و از همه مهم تر، «خطاهای راهبردی گروه های مبارز فلسـطینی طـی چهـار سال اخیر» قرار دارد."