چکیده:
خداوند متعال در قرآن كريم تعليم و تربيت را از وظايف پيامبرگرامي اسلام (ص) برمي شمرد و ايشان را در جايگاه معلمي و مربي گري امت قرار مي دهد و در اين جايگاه بر برخورداري پيامبر(ص) از برخي ويژگي ها براي توفيق در كار، به شكل خطاب مستقيم، تاكيد مي ورزد. استخراج و تبيين اين ويژگي-ها جهت بهره برداري دست اندركاران تعليم و تربيت، خصوصاً مربيان ديني، هدفي است كه پژوهش حاضر با بهره گيري از روش توصيفي ـ تحليلي دنبال مي كند.
خلاصه ماشینی:
"این مقاله در پیآن است تا ویژگیهای مربی را از خطابات مستقیم قرآن به بزرگ مربی عالم بشریت استخراج کرده، در برابر دیدگان دستاندرکاران تعلیم و تربیت قرار دهد تا در گزینش و پرورش مربیان، خصوصا مربیانی که در نزدیکترین کسوت به پیامبر(، یعنی مربیگری دینی قرار دارند، اینویژگیها را مد نظر قرار دهند؛ و افراد شاغل در این حرفه نیز با تأسی به پیامبر اکرم(، سعی در ایجاد یا تقویت این ویژگیها در وجود خویش، برای توفیق در کار تربیتیشان داشته باشند.
تأکید بر برخورداری از علم، و پرهیز از تقلید، کار غیر عالمانه و سطحی از آن رو است که در جهانبینی توحیدی، انسان باید در برابر محکمة عدل الهی، نسبت به کردار و گفتار خرد و کلان خویش که شعاع تأثیرش همیشه در حد خود فرد باقی نمانده و گاه از او در میگذرد، پاسخگو باشد و برای هر یک از آنها دلیل معقول و مقبولی ارائه دهد و هرگز مجاز نیست بدون علم و آگاهی به انجام کاری مبادرت ورزد: (و لا تقف ما لیس لک به علم ان السمع و البصر و الفؤاد کل اولئک کان عنه مسؤولا( (اسراء/36)؛ از آنچه بدان آگاهی نداری، پیروی نکن، چرا که گوش و چشم و دل، همه مسؤولاند.
ویژگیهای فردی معلم و مربی در ارتباط با دیگران از آنجا که لازمة امر معلمی ارتباطات بین فردی و اجتماعی و برخورد با افراد و شرایط مختلف است، آراستگی به این دسته ویژگیها، برای مربی توفیق بیشتر در مقولة تعلیم و تربیت را به همراه دارد؛ و برخوردار نبودن مربی از آنها عامل عدم حصول مطلوب و خدشه در کار است."