چکیده:
انجام هر فعالیت علمی، نیازمند آگاهی از فعالیتهای مرتبط پیشین است؛ به عبارت دیگر، تعمق در آثار دیگران و استفاده از اندیشههای پویا و ارتباط آنها با قلمرو فکری خود، به گونهای که جنبههای مختلف آن را بهتر و دقیقتر تحلیل کنیم و از این طریق، نسبت به میراث فکری خويش غنیتر و عمیقتر بیندیشیم، از جمله وظایفی است که هر محققی باید به انجام آن اهتمام ورزد. استنادها، یکی از عناصر شاخص نگارشهای علمی است و نقش بارزی در تولید و نشر اطلاعات دارد. فهرست کردن ارجاعها در مقالات و انتشارات، یک سنت مرسوم بین دانشمندان برای اعتباربخشي یا تأیید ارزش آثار پیشین است. از نظر پائو، کار استناد، برای اطلاعرسانان مقیاسی مناسب و آسان از ارتباط موضوعی فراهم کرده است. موضوع دقت در استناد، در برخی رشتهها حساستر از سایر رشتهها است؛ به عنوان مثال، محققان رشته حدیث که از اهمیت ویژهای در میان سایر علوم اسلامی برخوردار است، نسبت به صحت نقلهای حدیثی نگرانی بیشتری دارند.
خلاصه ماشینی:
بنابراین، انجام هر فعالیت علمی نیازمند آگاهی از فعالیتهای مرتبط پیشین است؛ به عبارت دیگر، تعمق در آثار دیگران و استفاده از اندیشههای پویا و ارتباط آنها با قلمرو فکری خود، بهگونهای که جنبههای مختلف آن را بهتر و دقیقتر تحلیل کنیم و از این طریق، نسبت به میراث فکری خود غنیتر و عمیقتر بیندیشیم، از جمله وظایفی است که هر محققی باید به انجام آن اهتمام ورزد.
به عقیده ساندیسون (1989)، استنادها تنها مجموعهای از اطلاعات کتابشناختی موجود در پایان مقاله یا به صورت پانوشت یا دادههای بهدست آمده از نمایههای استنادی نیستند؛ بلكه استناد بیانگر تصمیم نویسنده است که قصد دارد رابطه بین مدرکی را که در دست تهیه دارد، با متون دیگر نشان دهد (عصاره، 1377، ص 35).
استناد و کسب اعتبار برای مدتهای طولانی، یکی از معیارهای مهم در ارزیابی عملکرد علمی و پژوهشی افراد، مجلات، سازمانها و مؤسسههای پژوهشی و نیز کشورها، میزان تولیدات علمی آنها و تأثیر استنادی این تولیدات در سطح ملی و بینالمللی بوده است.
همچنین از چند دهه پیش، تعداد استنادهای مقالههای مجلات علمی به طور چشمگیری به عنوان یک شاخص مهم برای ارزیابی تأثیر انتشارات یک پژوهشگر، یک مؤسسه یا حتی یک کشور بر جامعه علمی مورد استفاده قرار گرفته است و حتی مؤسسهها و سازمانهای بسیاری از شاخصهای کتابسنجی برای هدایت و اداره کردن سیاست و خطمشی پژوهشی و نیز در تصمیمگیریهای مربوط به استخدام یا ارتقای افراد استفاده میکنند (Vieira و Gomes، 2010).
فهرست کردن ارجاعها در مقالات و انتشارات، یک سنت مرسوم بین دانشمندان برای دادن اعتبار یا تأیید ارزش آثار پیشین است و استفاده از تحلیل استنادی برای ارزیابی علمی و پژوهشی، بر اساس این سنت بنا نهاده شده است.