چکیده:
هدف از اين پژوهش تدوين و بررسي مدلي درباره تاب آوري تحصيلي بر اساس شايستگي تحصيلي و با ميانجي گري رابطه معلم-شاگرد انجام گرفت. روشپژوهش از نوع همبستگي است و جامعه آماري شامل دانش آموزان دختر و پسر 11 تا 13 ساله منطقه 6 شهر تهران بود كه در مقاطع تحصيلي ششم، هفتم و هشتم مشغول به تحصيل بوده و تعداد 300 نفر از آن ها با استفاده از نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش نامه تاب آوري تحصيلي، پرسش نامه رابطه معلم - شاگرد و پرسش نامه شايستگي تحصيلي بود. يافتهها تاثير كل شايستگي تحصيلي بر تاب آوري تحصيلي و رابطه معلم - شاگرد در سطح 01/0 و تاثير كل رابطه معلم - شاگرد بر تاب آوري تحصيلي در سطح 01/0 معنادار شد. از اين مدل ساختاري مي توان براي پيش بيني و مداخله در مورد تاب آوري تحصيلي دانش آموزان نوجوان بهره جست تا از مصائب احتمالي ناشي از ضعف تاب آوري تحصيلي جلوگيري شود.
This research was aimed for development and investigation of a model about academic resilience based on academic competence and with mediating teacher-student relationship. The current research was conducted by structural equations modeling method. Statistical population was involved the boy and girl students at 11 to 13 years-old in district 6 of Tehran city who study at 6th, 7th, and 8thgrade in middle schools and The 300 of this people was selected as sample by clustered randomized sampling method. The instruments was involved academic resilience scale, teacher-student relationship scale, and academic competence scale. The total effect of academic competence on academic resilience and teacher-student relationship and the total effect of teacher-student relationship on academic resilience was significant at 0.01 level. This model can be used for prediction and intervention about academic resilience in teen Students and reduce their related problems.
خلاصه ماشینی:
"هاگز و اوک ٢ (٢٠٠٧) در یک مدل ساختاری تأثیر رابطه معلم - شاگرد و رابطه معلم -والدین را بر پیشرفت مهارت خواندن دانش آموزان به عنوان یکی از شاخص های شایستگی تحصیلی بررسی کردند و به این نتیجه 1- Gizir & Aydin 2- Hughes & Kwok رسیدند که کیفیت رابطه معلم با شاگرد و با والدین او، رابطه بین ویژگیهای زمینه ای دانش آموزان 1 از جمله تابآوری و مهارتهای تحصیلی با میزان مشارکت در کلاس را میانجیگری میکند.
بررسی تابآوری پسران دبیرستانی شهر نیویورک (٢٠١٥ ,Cordero)، بررسی نیازهای دانش آموزان برای افزایش مهارت های فکری، مقابله با عامل های خطر و بروز تابآوری تحصیلی (٢٠١٥ ,Ismail &Kuldas, Hashim, )، تأثیر تابآوری تحصیلی، خودکارآمدی و افسردگی بر زندگی خوابگاهی دانشجویان پرستاری ( ,Moon ٢٠١٥ ,Chung &Kwon, )، چالش های ناشی از نژاد متفاوت و تابآوری تحصیلی در دانش آموزان سیاهپوست (٢٠١١٤ ,Graves)، تأثیرات والدین دارای حساسیت بر تابآوری در مورد نوجوانانی که از نظر رشدی پیش رس هستند (٢٠١٣ ,Wolke, Jaekel, Hall, Baumann)، رابطه باورهای مذهبی و تابآوری در دانش آموزان (٢٠١٣ ,Javanmard)، رابطه الگوهای ارتباطی خانواده و تابآوری تحصیلی (٢٠١١ ,Zakeri &Jowkar, Kohoulat, )، بررسی تابآوری تحصیلی روزمره در دانش آموزان (٢٠٠٨ ,Marsh &Martin, ) از جمله مطالعات انجام گرفته در این زمینه بوده است ."