چکیده:
در بحث وضو، به مسأله شستن صورت و دست ها و چگونگی آن، نزد شیعه و سنی پرداختیم که در شماره های 87 ـ 88 و 89 «میقات حج»، از نظر شما گذشت و اکنون در این بخش (که در شماره 90 انتشار می یابد)، به مسح و مباحث پیرامونیِ آن، نزد فریقین می پردازیم:
خلاصه ماشینی:
"»<EndNote No="156" Text=" «إفترض الله غسلتین و مسحتین، ألا تری أنه ذکر التیمم فجعل مکان الغسلتین، مسحتین و ترک المسحتین»، همان مدرک، ح54"/> ادلة قائلین به شستن پاها دومین قول دربارة وظیفه در پاها، شستن آنها در وضو است که این دیدگاه بیشتر فقهای اهل سنت می باشد که برای گفتار خویش استدلالهایی را بیان کردهاند: * قرآن کریم: آیة وضو (یا أیها الذین آمنوا إذا قمتم إلی الصلاة فاغسلوا...
) اولین استدلال قائلین به شستن پاها، همان آیة وضو است، لیکن با تفاوت برداشت و انطباق آیه بر وجوب شستن پاها؛ بدین تقریر که «أرجلکم» هرگونه قرائت شود؛ نصبا و یا جرا باز هم ظهور در وجوب غسل پاها در وضو خواهد داشت: قرائت منصوب و دلالت بر غسل پاها ابو بکر کاشانی احتمالاتی را مطرح کرده و نخستین احتمال را به برخی از اساتید خود نسبت می دهد و آن این که: قرائت نصب در «أرجلکم» دلالت محکمی برعطف حکم «أرجلکم» بر مغسولات؛ یعنی اعضایی که در وضو باید شسته شود دارد؛ هر چند ایشان احتمالات دیگری را نیز بیان کرده و در آخر به این گفتار ایرادی وارد نموده و مناقشه می کند؛<EndNote No="157" Text=" «أحدها: ما قاله بعض مشائخنا: إن قراءة النصب محکمة فی الدلالة علی کون الأرجل معطوفة علی المغسولات»، کاشانی، ابی بکر «بدائع الصنائع» ج1، ص6"/> اما در پاسخ او میتوان همان کلام ابن حزم را که تقریر آن گذشت، بیان کرد که در این باره گفت: «أرجلکم؛ چه به جر و چه به نصب خوانده شود، در هر صورت عطف بر «رؤوس» است که آیا عطف بر محل و یا عطف بر لفظ می باشد."