چکیده:
یکی از مسائل اصلی گزینش ساختار هزینهها در طیفی از چسبندگی و انعطافپذیری بالا، در نظر گرفتن تأثیر فرصتهای رشد و وجود نااطمینانی تقاضای پیشروی شرکت است. هدف این مقاله ارزیابی تأثیر انتظارات رشد بر رفتار چسبندگی بهای تمام شده کالای فروش رفته، هزینههای فروش، عمومی و اداری و هزینههای عملیاتی شرکتها است. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون به روش دادههای ترکیبی طی سالهای 1384 تا 1393 نشان میدهد متغیر کیوتوبین (اطلاعات آیندهنگر) باعث افزایش چسبندگی بهای تمام شده کالای فروش رفته شده، اما میانگین نرخ رشد فروش (اطلاعات گذشتهنگر) تأثیر معناداری بر میزان چسبندگی این نوع هزینه نداشته است. همچنین هر دو نسبت مذکور (کیو توبین و میانگین رشد فروش) باعث افزایش چسبندگی هزینههای عملیاتی شده است. از سوی دیگر هر دو متغیر فرصت رشد (تاریخی و آیندهنگر) تأثیر معناداری بر هزینههای فروش، عمومی و اداری نداشته است. با توجه به نتایج بدست آمده میتوان چنین نتیجهگیری نمود که تأثیرپذیری چسبندگی ساختار بهای تمام شده کالای فروش رفته از فرصتهای رشد، بیشتر مربوط به تجربیات گذشته بوده در حالی که حساسیت چسبندگی کل هزینههای عملیاتی به هر دو نسبت کیوتوبین و میانگین نرخ رشد فروش وابستگی دارد.
خلاصه ماشینی:
هدف این مقاله ارزیابی تأثیر انتظارات رشد بر رفتار چسبندگی بهای تمام شده کالای فروش رفته، هزینههای فروش، عمومی و اداری و هزینههای عملیاتی شرکتها است.
نتایج بنکر و همکاران (2014) که به بررسی ارتباط عدم اطمینان در تقاضا و رفتار هزینهها پرداختهاند نشان میدهد در صورت افزایش شرایط عدم اطمینان چسبندگی بهای تمام شده کالای فروش رفته، هزینههای فروش، عمومی و اداری و حقوق و دستمزد افزایش مییابد.
نتایج پژوهش آواد سیدابراهیم (2015) با موضوع بررسی تأثیر رشد اقتصادی بر رفتار هزینهها نشان میدهد که در دوران رشد اقتصادی و رکود، بهای تمام شده کالای فروش رفته دارای رفتار چسبنده است، همچنین در دوره رونق اقتصادی، هزینههای فروش، عمومی و اداری دارای رفتار چسبنده است.
نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون به روش دادههای ترکیبی طی سالهای 1384 تا 1393 نشان میدهد متغیر کیوتوبین (اطلاعات آیندهنگر) باعث افزایش چسبندگی بهای تمام شده کالای فروش رفته شده، اما میانگین نرخ رشد فروش (اطلاعات گذشتهنگر) تأثیر معناداری بر میزان چسبندگی این نوع هزینه نداشته است.
نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون به روش دادههای ترکیبی طی سالهای 1384 تا 1393 نشان میدهد متغیر کیوتوبین (اطلاعات آیندهنگر) باعث افزایش چسبندگی بهای تمام شده کالای فروش رفته شده، اما میانگین نرخ رشد فروش (اطلاعات گذشتهنگر) تأثیر معناداری بر میزان چسبندگی این نوع هزینه نداشته است.
با توجه به نتایج بدست آمده میتوان چنین نتیجهگیری نمود که تأثیرپذیری چسبندگی ساختار بهای تمام شده کالای فروش رفته از فرصتهای رشد، بیشتر مربوط به تجربیات گذشته بوده در حالی که حساسیت چسبندگی کل هزینههای عملیاتی به هر دو نسبت کیوتوبین و میانگین نرخ رشد فروش وابستگی دارد.