چکیده:
هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير زمان اجراي تمرين بر ميزان حداكثر اكسيداسيون چربي (MFO)، شدت متناسب با حداكثر اكسيداسيون چربي (FATmax) و زمان رسيدن به حداكثر اكسيداسيون چربي (MFOtime) و ارتباط آن با شاخص هاي تركيب بدن در زنان با وزن طبيعي و داراي اضافه وزن بود.
روش شناسي: چهارده دانشجوي 20-30 ساله در دو گروه با وزن طبيعي (تعداد= 7 نفر، BMI= 0/2 ± 9/22 كيلوگرم بر متر مربع) و اضافه وزن (تعداد = 7 نفر، BMI= 3/2±0/29 كيلوگرم بر متر مربع) به صورت تصادفي هدفمند انتخاب و در اين مطالعه شركت كردند. آزمودني ها طي 2 جلسه با فاصله 7 روز، يك فعاليت ورزشي فزاينده با مراحل 3 دقيقه اي را پس از 9 الي 10 ساعت ناشتايي يكبار در صبح و بار ديگر در عصر اجرا كردند. مقادير اكسيژن مصرفي و دي اكسيد كربن دفعي به صورت نفس به نفس در طول آزمون با استفاده از دستگاه تجزيه تحليل گازهاي تنفسي اندازه گيري و ميزان اكسيداسيون چربي و كربوهيدرات با استفاده از معادلات عنصرسنجي محاسبه شد. براي تجزيه و تحليل دادهها، از آزمون هاي آماري t وابسته و مستقل به ترتيب براي مقايسه متغيرها بين صبح و عصر و بين دو گروه استفاده گرديد.
يافته ها: ميانگين MFO در نوبت صبح در گروه اضافه وزن به طور معني داري بيشتر از مقدار آن در گروه با وزن طبيعي بود (05/0P<). همچنين، تفاوت معني داري بين دو گروه در نوبت عصر مشاهده نشد. بين درصد چربي بدن با MFO در نوبت صبح و عصر رابطه معني داري وجود نداشت؛ اما بين درصد چربي بدن و MFOtime در گروه اضافه وزن در نوبت عصر رابطه معكوس معني داري وجود داشت (92/0- = r، 05/0P<)
نتيجه گيري: بطور كلي به نظر مي رسد MFO در حين فعاليت ورزشي در افرادي كه درصد چربي بيشتري دارند، بالاتر است. البته اين بالاتر بودن در هنگام صبح مشهودتر از عصر است و براي افزايش قابل توجه چربي سوزي در نوبت عصر احتمالاً نياز به فعاليت شديدتر و مدت زمان بيشتري است.