چکیده:
هدف پژوهش حاضر مقایسهی عملکرد بیماران اسکیزوفرن، افسرده با افراد عادی در نمرات همخوان و ناهمخوان آزمون استروپ بود. سه گروه از آزمودنیها شامل 12 بیمار اسکیزوفرن، 12 بیمار افسردهی اساسی و 12 فرد عادی با شیوهی نمونهگیری هدفمند و به کمک ملاکهای DSM-IV-TR انتخاب شدند و آزمون کامپیوتری استروپ بر روی کلیهی افراد شرکتکننده اجرا شد. خروجی نرمافزار شامل زمان واکنش در نمرهی همخوان و نمرهی ناهمخوان، ثبت شد. تحلیل واریانس یکراهه برای مقایسه سه گروه نشان داد که، بیماران اسکیزوفرن و افسردهی اساسی بهگونهی معناداری نسبت به افراد عادی میانگین نمرات بالاتری در زمان واکنش در نمرات ناهمخوان دارند اما در نمرات همخوان آزمون استروپ تفاوت معناداری میان آنها بهدست نیامد. یافتههای این پژوهش نشانگر نقص در توجه انتخابی بیماران اسکیزوفرن و افسردهی اساسی نسبت به افراد عادی است. این یافته می تواند واجد ارزش تشخیصی مهمی در سببشناسی و وجوه مشترک بیماریهای فوق باشد.
خلاصه ماشینی:
تحلیل واریانس یکراهه برای مقایسه سه گروه نشان داد که، بیماران اسکیزوفرن و افسردهی اساسی بهگونهی معناداری نسبت به افراد عادی میانگین نمرات بالاتری در زمان واکنش در نمرات ناهمخوان دارند اما در نمرات همخوان آزمون استروپ تفاوت معناداری میان آنها بهدست نیامد.
یافتههای این پژوهش نشانگر نقص در توجه انتخابی بیماران اسکیزوفرن و افسردهی اساسی نسبت به افراد عادی است.
سیگل، اشتینهاور و تیس (2004) این موضوع را که افراد افسرده ناهنجاریهایی را در توجه انتخابی نشان میدهند را با استفاده از اثر استروپ مورد بررسی قرار دادند.
همینطور بنا به دلیل ندرت کارهای پژوهشی این حیطه در سوابق پژوهشی کشور و جهت بررسی نتایج پژوهشهای گذشته، این آزمایش بهمنظور مقایسهی تفاوت آزمون اثر استروپ بین افراد اسکیزوفرن، افسردهی اساسی و عادی انجام شد.
در این پژوهش عملکرد در تکلیف استروپ بین افراد اسکیزوفرن، افسرده و افراد عادی مورد مقایسه قرار گرفته است.
همچنین بین گروه نرمال و افسردهی اساسی نیز در سطح 05/0 تفاوت معناداری وجود دارد و افراد عادی عملکرد بهتری دارند.
میانگین زمان واکنش سه گروه به آزمون استروپ به تفکیک تکلیف در نمودار 1 نشان داده شده است.
میانگین زمان واکنش سه گروه به آزمون استروپ به تفکیک تکلیف بحث و نتیجهگیری یافتههای این مطالعه نشان داد که بین نمرات همخوان سه گروه اسکیزوفرن، افسردهی اساسی و افراد عادی از نظر عملکرد توجه انتخابی تفاوتی وجود ندارد.
Correlations between Stroop task performance and white matter lesion measures in late-onset major depression.