چکیده:
قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، بر اساس ماهيت انقلاب اسلامي، براي كرامت انساني، بهاي ويژه اي قائل شده است تا جايي كه مي توان گفت: در مقايسه با قانون اساسي كشورهاي ديگر، يك قانون اساسي «ارزشي» محسوب مي شود؛ بدين معنا كه قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران بر شالوده كرامتي كه از ناحيه اعتقادات ديني حاصل مي شود، بنا شده و هدف آن ايجاد بستر مناسب براي شكوفايي استعدادها و نيروهاي مثبت در وجود آدمي براي نزديك شدن به خدا مي باشد؛ چرا كه خواست عمومي مردم ايران تدوين قانون اساسي براساس موازين اسلامي بود و همچنين كرامت انساني نيز يكي از اصول غيرقابل انكار اسلام است. اما پرسش اساسي اين است كه «قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران كه مبين حقوق اساسي ملت ايران است، تا چه ميزان خود را متعهد به تضمين و رعايت كرامت انساني نموده است؟» به نظر نگارنده كرامت ذاتي به عنوان بن مايه كرامت انساني به صورت يك قاعده حقوق اساسي، در قانون اساسي جمهوري اسلامي، پذيرفته شده و در اصول متعددي از آن تجلي پيدا كرده است.
خلاصه ماشینی:
"اینک به برخی از اصول قانون اساسی اشاره میکنیم که به نظر میرسد با برداشت همین معنا از بند ششم اصل دوم قانون اساسی، به ذکر و بیان تکلیف دولت به معنای عام پرداخته و بر شناسائی و اجرای حقوقی که امروزه از آنها به حقوق شهروندی تعبیر میشود و در واقع در ردیف حقوق و آزادیهای اساسی برای همه شهروندان است، تأکید میکند: 1- حقوق سیاسی الف) حق تعیین سرنوشت بنیادیترین حق سیاسی که بر اساس کرامت انسانی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آمده است، حق تعیین سرنوشت میباشد که در اصل 56 قانون اساسی به صورت صریح به رسمیت شناخته شده است: “حاکمیت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست و هم او، انسان را بر سرنوشت اجتماعی خویش حاکم ساخته است.
مجموعه حقوقی که برشمرده شد، از جمله حقوق انسانی است که بر اساس کرامت ذاتی انسان بدون هیچ قیدی به تمامی ایرانیان تعلق گرفته و تا زمانی که با اعمال اختیاری و ناشی از اراده خود، از خویش سلب ننماید، قابل سلب نیست و جمهوری اسلامی موظف است آنها را برای تکتک ایرانیان تأمین نماید."