خلاصه ماشینی:
"4. توسل به حضرات انبیای عظام ( و اولیای کرام حسین احمد، در این بخش، ابتدا معتقدات علمای دیوبند را بیان میکند و میگوید آنان دائما به اولیای کرام و انبیای عظام ( متوسل میشوند و پیروان خود را به این عمل ترغیب میکنند (ص56)، به طوری که جناب رشید احمد گنگوهی دائما ارشاد میکرد که مریدانش به اولیای طرق تصوف، همچون طریقه چشتیه، توسل جویند و همواره در توسل آنان را به ذکر چنین مضامینی «بحرمة سیدنا و مولانا فلان» دعوت میکرد (ص57)، اما در مقابل وهابیان نجدی این عمل را حرام و عملی شرکآمیز میخوانند.
5. استغاثه و ندای به «یا رسول الله (» در این مسئله شیخالاسلام حسین احمد مدنی معتقد است وهابیت ندای به رسولالله ( را مطلقا منع میکنند، اما بزرگان دیوبند در این مسئله قائل به تفصیل هستند، به طوری که اگر کسی ندای به «یا رسولالله» دهد ولی قصد معنای آن را نداشته باشد و مانند لفظ «یا أباه، یا أماه» گفته شود که در هنگام شدائد و سختی میگویند، هیچ اشکالی ندارد.
علم غیب برای حضرت پیامبر اکرم ( جناب مولانا حسین احمد مدنی اعتقاد وهابیت را در این مسئله چنین بیان میدارد که وهابیان معتقدند پیامبر اکرم ( هیچ نصیبی از علوم اسرار حقه و امثال آن نداشته و فقط علم به احکام شریعت داشته است، حال آنکه بزرگان دیوبندیه درباره علم پیامبر اکرم ( نهتنها معتقدند حضرت عالم به علم احکام، شریعت و تمام اسرار کائنات است، بلکه در این منزلت به حدی رسیده است که هیچ یک از خلائق نتوانستهاند بدان نائل شوند."