چکیده:
محدودیت منابع آب، کمبود ریزشهای جوی، افزایش جمعیت و تغییر استاندارد زندگی باعث ایجاد عدم توازن شدید بین عرضه و تقاضای آب شده است. ابزارهای اقتصادی از جمله نظام قیمتگذاری و توسعه شبکههای آبیاری را میتوان راهحلهای ایجاد این توازن دانست. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف اندازهگیری تفاوت بازده نهایی آب در اراضی سنتی و اراضی شبکه آبیاری و زهکشی سفیدرود در استان گیلان انجام گرفت تا اثر ایجاد شبکه آبیاری بر ارزش اقتصادی آب آبیاری ارزیابی شود. به این منظور، با استفاده از روش برنامهریزی خطی، قیمت سایه ای آب به تفکیک نواحی هفتگانه آبیاری استان گیلان، شامل چهار ناحیه خارج شبکه و سه ناحیه داخل شبکه سفیدرود، برآورد شد. نتایج نشان داد که حداکثر ارزش اقتصادی آب به ازای هر مترمکعب، 3096 ریال مربوط به ناحیه آبیاری فومنات داخل شبکه و کمترین ارزش، 1598 ریال به ازای هر متر مکعب مربوط به ناحیه آبیاری بالادست سدسنگر خارج شبکه است. با توجه به وزن سطح زیرکشت هر ناحیه، متوسط بازده نهایی هر متر مکعب آب در نواحی داخل و خارج شبکه به ترتیب 2622 و 2215 ریال است؛ به عبارت دیگر، ایجاد شبکه آبیاری و زهکشی فقط حدود 400 ریال به ازای هر متر مکعب آب مصرفی فایده خالص اضافی ایجاد میکند. بر اساس یافته های تحقیق، تامین هر واحد آب اضافی، ارزشهای متفاوتی در نواحی آبیاری استان گیلان ایجاد میکند که لزوم توجه سیاستگذاران به الگوی مناسب تخصیص آب را نشان میدهد. همچنین پیشنهاد می شود در راستای قانون هدفمندی یارانه ها و متناسب با ارزشهای بهدست آمده، در یک برنامه زمانی بلندمدت، تعرفه آببهای کشاورزی در منطقه افزایش یابد.
Limited water resources، lack of rainfalls، population growth and standard of living، causing severe imbalance between supply and demand of water. Economic instruments such as the pricing and the development of irrigation networks can be seen as a solution for this is balance. Therefore، the aim of this study is to measuring the water marginal value difference between traditional lands and lands in the Sefidrud irrigation and drainage network in Gilan Province to the economic value created by the network of irrigation water in agriculture should be evaluated. For this purpose، by using the linear programming model، shadow prices for irrigation water for each of the seven regions of the province، including the four areas outside of Sefidrud network and the three areas inside of it was estimated. The results showed that the maximum economic value per cubic meter of water، 3096 Rials for Fomanat inside of network and the minimum economic value per cubic meter، 1598 Rials for upstream Sangar dam outside of network. Due to the weight of the acreage in each region، the average yield per cubic meter of water in the region in 2622 and 2215 Rials، respectively inside and outside the network. In other words، the additional net benefit of irrigation and drainage network is only about 400 Rials per cubic meter of water consumption. Based on research findings، each additional cubic meter of water supply، has created different values in irrigation areas of Gilan province that it represents the Importance of water allocation policies. It is suggested that، according to target subsidies law and in accordance with the values obtained، in a long-term schedule، water tariff increase in agricultural prices.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین محدودیت نیروی کار در الگوهای مورد بررسی برای نواحی مختلف به صورت زیر تعریف شده است : (رجوع شود به تصویر صفحه) - محدودیت کود شیمیایی : به دلیل محدود بودن تولید و محدودیت های وارداتی ناشی از تحریم های اقتصادی و توزیع یارانه ای برخی کودهای شیمیایی ، در مصرف این کودها بین محصولات مختلف رقابت ایجاد می شود.
فعالیت های باغی و بازده برنامه ای آنها در نواحی هفت گانه آبیاری ( سطح بر حسب هکتار و بازده بر حسب هزار ریال) (رجوع شود به تصویر صفحه) خالص ماخذ: محاسبات تحقیق پس از تعریف متغیرهای تصمیم گیری، محدودیت های الگو باید تبیین شوند که همانطور که در الگوی تجربی مربوط به برآورد ارزش اقتصادی آب در مصارف کشاورزی توضیح داده شد، شامل محدودیت زمین ، آب، کودهای شیمیایی ، نیروی کار ساده و نیروی کار ماهر هستند.
نتایج الگوی برنامه ریزی خطی نواحی هفتگانه آبیاری (هکتار) (رجوع شود به تصویر صفحه) نتایج برآورد الگوی برنامه ریزی در نواحی مورد بررسی نشان می دهد که سطح زیر کشت برخی محصولات مانند شالی در اکثر نواحی مقداری کاهش یافته است که این مسئله بیانگر غیراقتصادی بودن تخصیص منابع تولید در شرایط فعلی و همچنین کمبود نهادههای مهمی مانند آب است به نحوی که اگر بر اساس نیاز ناخالص بخواهیم به محصولات ، به ویژه محصولات باغی که سطح آنها در الگو ثابت شده است ، آب بدهیم ، مقدار سطح فعلی کاهش می یابد."