چکیده:
آشنايي با مقررات و قواعد حاكم بر حوزه هاي جديد دانش حقوق مستلزم دست يابي و
تفحص در منابع هر حوزه است. حقوق بيمه ي هوايي يكي از جديدترين حوزه هاي
حقوقي است كه منابع آن عمدتاً در عرصه ي بين المللي شكل گرفته است.
كنوانسيون هاي بين المللي، عرف بيمه گران هوايي بين المللي، مقررات منطقه اي و قوانين
داخلي، مهم ترين منابع حقوق بيمه هوايي هستند كه به منظور فهم بهتر، در اين مقاله
مورد بررسي قرار گرفته اند.
خلاصه ماشینی:
"فصل اول - منابع عام منظور از منابع عام حقوق بیمه هوایی ، آن دسته از مقررات داخلی و بین المللی است که یـا هـیچ مقرره ی خاصی در خصوص بیمه خطرات هوانوردی نداشته ولی به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر این رشته از فعالیت اقتصادی اثرگذار هستند (مانند کنوانسیون های ورشو و شیکاگو)، و یـا آن کـه تنها به صورت جزئی به این مهم پرداخته اند (مثل کنوانسیون مـونترال ١٩٩٩).
از سـوی دیگر، از آن جا که به موجب ماده ٥٠ کنوانسیون مونترال ، متصدیان حمل هوایی به داشتن پوشش «بیمه کافی » ملزم شده اند، و در نتیجه همان طور که پیش از این گفته شد ممکن است بیمه گذار تمام مسئولیت خود را بیمه نکند و بخشی از خسارات زیان دیده بدون جبران باقی بماند، مـاده ١٦ مصوبه پارلمان اروپا، کشورهای اروپایی را متعهد کـرده اسـت اطلاعـات لازم در مـورد مقـررات مربوط به مسئولیت مدنی متصدیان حمل هوایی را در اختیار مسافران قرار دهند، به گونـه ای کـه مسافران بتوانند در صورت لزوم نسبت به تهیه پوشش بیمه اضافی قبل از شروع سفر اقدام کنند.
علاوه بر این ، مصوبه پارلمان اروپا برای رفع ابهام موجود در ماده ٥٠ کنوانسیون ، در ماده ٣ خـود تعهد بیمه ای شرکت های هواپیمایی را به شرح زیر بیان مـی دارد: «تعهـد بیمـه ای شـرکت هـای هواپیمایی بدین معناست که یک متصدی حمل باید مسئولیت خود را تا میزانی بیمه کند که ایـن اطمینان عرفی ایجاد شود که تمام اشخاص مستحق غرامت ، آن چه را که بر اساس ایـن مصـوبه مستحق هستند کاملا دریافت می دارند»."