چکیده:
دانشگاهها و موسسات آموزش عالی به عنوان شاخص ترین نهاد علمی که به امر پردازش انسانها اهتمام می ورزد، موتور محرکه و مغز متفكر جامعه بوده و سكاندار حرکت به سمت توسعه پایدار می باشد. ماهیت بلندمدت بودن توسعه پایدار کشورها را به سمت طراحی نظام برنامه ریزی و سیاستگذاری توسعه پایدار بهجای تدوین یک برنامه جامع توسعه سوق داد و این امر تبدیل به دستور کار جهانی در قالب اسناد توسعه پایدار نمایان گشت. درنتیجه این تحولات، تدوین استراتژی ملی توسعه بهعنوان ویترین نظام برنامهریزی توسعه پایدار در کشورهای مختلف گسترش یافت. روند سیاستگذاری نظام آموزش عالی در ایران حاکی از آن است که آموزش عالی باید ضمن توجه به بحران افزایش کمی و تنگناهای مالی، به حفظ، بهبود و ارتقای کیفیت نیز بپردازد.این نظام در صورتی از عهده وظایف و اهداف خود در جهت توسعه پایدار برمی آیدکه از نظرکیفیت آموزشی نیز در وضعیت مطلوبی باشد. هدف این مقاله بررسی نقش سیاست های آموزش عالی در تحقق برنامه های توسعه پایدار می باشد. در این مقاله مفاهیم سیاست گذاری،
توسعه پایدار، ابعاد و اصول توسعه پایدار، سطوح و فرایند سیاست گذاری، مراحل برنامه ریزی توسعه پایدار، موانع اجرای سیات گذاری مطلوب توسعه پایدار در آموزش عالی و در نهایت نقش سیاست های آموزش عالی در توسعه پایدار ارایه شده است
خلاصه ماشینی:
( سلطاني،١٣٩٠،ص ٦)امروزه اعتقاد عمومي صاحب نظران برنامه ريزي آموزش عالي نيز بر اين است که ضمن توجه به خصوصيات ويژه هر دانشگاه به عنوان يک سيستم اجتماعي باز (پيچيده )، کاربرد اصول اساسي برنامه ريزي آموزش عالي در سياست گذاري، تعيين اهداف ، بيان استراتژي ها، تصميم گيري ها، پيش بيني ها، استفاده بهينه از منابع و امکانات انساني، مالي، فيزيکي و اطلاعات و تدارک سيستم هاي ارزشيابي از ضرورت و اهميت حياتي برخوردار است و مي تواند زمينه ساز کيفيت دانشگاه و محصولات آن و ايفاي نقش بايسته و شايسته آن در توسعه ملي گردد.
در سطح عمليات نيز دانشگاه ها مأموريت عملياتي کردن راهبردها و ارجايي ساختن روندها را برعهده دارند(آهنچيان ،١٣٩١،ص ٧٤) در اسناد بالادستي کشور مانند سند چشم انداز، نقشه جامع علمي و همچنين برنامه هاي پنج ساله توسعه کشور، به منظور پاسخ گويي به تقاضاي آموزش عالي راهبردهايي مصوب گرديده که به عنوان نمونه مي توان به صدور مجوز براي دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالي و تحقيقاتي دولتي جهت جذب دانشجوي مازاد بر سهميه آموزش رايگان و ايجاد ظرفيت هاي جديد در اين خصوص با دريافت هزينه هاي تحصيلي از دانشجويان ، حمايت از شکل گيري و توسعه مؤسسات آموزش عالي غيردولتي، مبتني بر اهداف و ارزشهاي نقشه جامع علمي کشور،توانمندسازي بخش غيردولتي جهت مشارکت در توليد علم و فناوري.