چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، تعيين روايي و پايايي نسخه فارسي پرسش نامه تصويرسازي ورزشي كودكان بود. جهت تاييد روايي سازه پرسش نامه، 235 كودك ورزشكار ( 124 پسر ( با ميانگين سني 1/59±11/77 سال) و 111 دختر (با ميانگين سني 1/44±12/02 سال)) به صورت نمونه گيري تصادفي خوشهاي انتخاب شدند و نسخه فارسي پرسش نامه تصويرسازي ورزشي كودكان را تكميل نمودند. ابتدا و با استفاده از روش بازترجمه، صحت ترجمه نسخه فارسي پرسش نامه تصويرسازي ورزشي كودكان. توسط سه روان شناس ورزشي و سه مدرس زبان انگليسي تاييد گرديد. همچنين، به منظور تعيين روايي سازه پرسش نامه از تحليل عاملي تاييدي مبتني بر مدل معادلات ساختاري استفاده شد و هم ساني دروني آن توسط آلفاي كرونباخ تاييد گرديد. جهت بررسي پايايي زماني سوالات نيز ضريب هم بستگي درون طبقه اي به روش آزمون مجدد با دو هفته فاصله مورداستفاده قرار گرفت. نتايج تحليل عاملي تاييدي نشان مي دهد كه شاخص هاي برازندگي (شاخص رمزي 0/043، سي. اف. آي 0/96 و تي. ال. آي 0/95)، هم ساني دروني (0/74) و پايايي زماني (0/76) داراي مقادير قابل قبولي مي باشند؛ بنابراين، نسخه فارسي پرسش نامه تصويرسازي ورزشي كودكان از روايي و پايايي مناسبي در بين كودكان ورزشكار ايراني برخودار است و مي توان از آن به عنوان ابزاري روا و پايا جهت مطالعه و ارزيابي تصويرسازي ورزشي كودكان در ايران استفاده كرد.
خلاصه ماشینی:
علاوهبراین، تنها ترجمه و روایی صوری و محتوایی یک پرسشنامه کافی نبوده و پیشرفت علوم در تمامی زمینهها، بهویژه روانشناسی ورزشی، بر ضرورت تعیین روایی سازۀ یک پرسشنامه مطابق با جامعۀ هدف و بهعبارتدیگر، جامعهای که نسخۀ اصلی پرسشنامه به آن زبان ترجمه و برگردان میشود، تأکید Movment Imagery Qustionary (MIQ) Scal Imagery Qustionary (SIQ) Hall Munroe میکند؛ بنابراین، تأیید روایی سازۀ پرسشنامه که به روش تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدلیابی معادلات ساختاری انجام شود، برای ارزیابی قابلاستفادهبودن پرسشنامه در جامعۀ جدید (جامعۀ کودکان ورزشکار ایرانی) ضروری میباشد.
همچنین، تعیین پایایی یکی دیگر از ملزومات و پیشفرضهای مهم روانسنجی میباشد که بهنوعی با تکرارپذیربودن پاسخها در شرایط و زمانهای مختلف ارتباط دارد و لازم است که با تغییر جامعه، بار دیگر پایایی زمانی و ثبات درونی آزمونها بررسی شود؛ لذا، پژوهش حاضر با هدف تعیین روایی و پایایی نسخۀ فارسی تصویرسازی ورزشی در کودکان انجام گرفت و در پی پاسخ به این سؤال بود که آیا ترجمۀ فارسی مقیاس مذکور در بین کودکان ورزشکار جامعۀ ایرانی از روایی سازه و پایایی (درونی و زمانی) مناسبی برخوردار است یا خیر؟ روش پژوهش جامعۀ آماری پژوهش حاضر شامل تمامی کودکان ورزشکار دختر و پسر (با دامنۀ سنی 14ـ10 سال) شهر تهران از سه سطح مهارتی (نخبه، ماهر و مبتدی) و 10 رشتۀ ورزشی شامل: پنج رشتۀ تیمی (فوتبال، فوتسال، هندبال، والیبال و بسکتبال) و پنج رشتۀ انفرادی (تکواندو، تنیس روی میز، بدمینتون، شنا و ژیمناستیک) بود که از میان 235 دختر و پسر ورزشکار، بهصورت تصادفی خوشهای انتخاب شدند.