چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، مقايسه تمرين در يادگيري حركات هماهنگ درون مرحله و برون مرحلهدست و پا ميباشد. بدين منظور، 12 دانشجوي دختر از دانشگاه فرهنگيان اصفهان (با ميانگين سني 5±22 سال) كه هيچگونه سابقه فعاليت در رشته هاي ورزشي ريتميك نداشتند، بهصورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند و بهمدت شش ماه تحتنظر مربي هيپ هاپ آموزش ديدند و مهارتهاي مختلف هيپ هاپ و درخلال آن، تكاليف مدنظر پژوهش را آموخته و تمرين كردند. شركتكنندگان در طول اين شش ماه، سه بار به فاصلههاي يك، سه و شش ماه، در آزمايشگاه حضور يافتند كه هر حضور بهمنزله يك سطح مهارتي در نظر گرفته شد و هر مرتبه با استفاده از دستگاه تجزيهوتحليل حركت، از اجراي چهار تكليف ورزشي درون مرحله و برون مرحله منتخب با هفت دوربين با فركانس 60 هرتز به صورت سهبعدي فيلمبرداري شد. شايانذكر است كه داده هاي حاصل به كمك برنامهنويسي در نرم افزار مت لب، پردازش شده و خطاي متغير اجراي شركتكنندگان محاسبه گشت. سپس، با استفاده از آزمون تحليل واريانس، اندازهگيريهاي مكرر در سطح (P=0/005) تجزيهوتحليل گرديد. نتايج نشان ميدهد كه تفاوت معناداري بين خطاي متغير اجرا در سطوح مهارتي وجود دارد و حركات هماهنگ در هر سطح، استوارتر از سطح قبل اجرا ميشود. بررسي اثر تعاملي الگو، سطح و اندام نيز بيانگر آن است كه در تمام سطوح و هر دو اندام، خطاي متغير الگوي برون مرحله بهصورت معناداري بيشتر از خطاي متغير الگوي درون مرحله ميباشد. درمجموع، يافتهها حاكي از آن است كه تمرين، اجراي الگوهاي حركت درون مرحله و برون مرحله را در دستها و پاها به يك نسبت بهبود ميبخشد.
خلاصه ماشینی:
بهمنظور تعیین تکالیف حرکتی پژوهش، با درنظرگرفتن تجزیهوتحلیلهای همهجانبهای که روی الگو، جهت، عضلات و مفاصل مجری، ترتیب انقباض عضلات و تعیین فاز نسبی وآهنگ حرکات ورزشی مختلف انجام گرفت، درنهایت از میان رشتههای ورزشی مختلفی که ویژگی اصلی آنها هماهنگی ریتمدار بود، رشتۀ هیپهاپ انتخاب گردید و از بین مهارتهای مختلف این رشته، چهار مهارت حرکتی هماهنگ دو عضوی که تغییرات زاویهای را نسبت به فاز نسبی حرکت به بهترین نحو نشان میدادند بهعنوان تکالیف حرکتی درونمرحله و برونمرحله انتخاب شدند.
جدول 2ـ آمارههای توصیفی حاصل از آزمون تحلیل واریانس بین انجام حرکات هماهنگ در سطوح مختلف تمرینی در نمونههای پژوهش {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} علاوهبراین، جهت دستیافتن به هدف پژوهش و بررسی تفاوت موجود در تغییرات خطای متغیر بین سطوح مهارتی و اندامهای حرکتی (سطح یک، دو و سه؛ اندام: دست و پا)، ابتدا از آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری استفاده گردید.
درادامه، جهت بررسی تفاوت بین سطوح در الگوهای حرکتی درونمرحله و برونمرحله در دست و پاها از آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری سه عاملی (سطوح، الگو و اندام) استفاده گردید.
شکل 2ـ نمودار مقایسۀ دیداری میانگین خطای متغیر اجرای الگوهای درونمرحله و برونمرحلۀ دست و پا در سطوح مختلف بحث و نتیجهگیری پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ تأثیر تمرین در یادگیری حرکات هماهنگ درونمرحله و برونمرحله در دستها و پاها انجام گرفت.