چکیده:
عبدالوهاب البیاتی شاعر نامدار معاصر عراقی ، پرچمدار شعر نو و پیشگام در تحول ساختار شکل و مضمون شعر نو در جهان عرب به شمار می رود. در این مقاله تلاش شده است تا مهمترین فرازهای زندگی و مراحل و تکنیک های شعری او مورد نقد و بررسی قرار گیرد. البیاتی شاعری جنجال برانگیر بود او شعر خود را به عنوان شاعری رمانتیک شروع کرد و سپس مرحله رئالیسم سوسیالیسم را پشت سر گذاشت ، و در گذار از مرحله سمبلیسم سرانجام به مرحله سوررآلیسم با دیدگاهی تصوف گرایانه رسید. وی ابداع گر تکنیک نقاب در شعر معاصر عرب به شمار می رود.
خلاصه ماشینی:
"البیاتی پیشگام در ساختار و مضمون شعر نو عرب گرچه البیاتی را نمی توان نخستین پرچمدار شعر نو در جهان عرب قلمداد کرد و دیگرانی در عراق و مصر و لبنان پیش از وی در این راه گام نهادند، اما با دیوان أباریق مهشمـة (ابریق های شکسته ) او موفق شد به عرصه ها و ساختهای جدیدی در شعر نو برسد و لقب پیشگامی در ساختار و مضمون شعر نو عرب را از آن خود کند، و به عنوان پیشاهنگ بدعت گذاری مطرح شود.
البیاتی این شاعر جهان وطن و عارف مسلک نوگرای عرب با کاوشی ژرف بینانه در میراث فرهنگ عربی و اسلامی به بهره گیری از دیدگاه عرفای دیرین پرداخت و نقاب بزرگان این وادی را بر چهره نهاد، تا از پس آن به احساس غریبی و گمگشتگی ، اضطراب و سرگشتگی ، آوارگی و تبعید در بیکران هستی ، دغدغهی آمدنی و نیامدنی و مرگ و جاودانگی انسان امروز پل زند و گاه نیز با دخل و تصرف آزادانه در مفاهیم و اشارات صوفیانه به بیان مضامین اجتماعی و سیاسی عصر حاضر از دریچهی نگاه خود بپردازد.
عایشه نماد اسطوره ای عایشه این رمز اسطوره ای و سمبل عشق بی مرگ البیاتی ، همراه تحول شعر وی دچار تحول می شود، و در اشعار وی در چهره های مختلف جلوه گر می شود، در این مرحله مظهر تبدیل عشق زمینی به عشق الهی در چارچوب دست یافتن به بی مرگی ، و نشانهی مکاشفـه ای صوفیانه بسوی جاودانگی است (تجربتی الشعریـة ، ٤٥-٤٦ ، ١٠٧، ١١٧؛ کنت أشکو الی الحجر، ٥٦)."