چکیده:
زبانها از ابزارهای زبانی مختلفی برای سازماندهی جریان اطلاعات ١ گفتمان استفاده می کنند. یکی از این 3 ابزارها، زمینه سازی ٢ اطلاعات است که ازطریق آن ، روایتگر اطلاعات اصلی و فرعی را در روایت مشخص می کند. اطلاعات اصلی که پایة روایت را تشکیل می دهند پیش زمینه ٤ و اطلاعات فرعی که وقایع حاشیه ای روایت را نشان می دهند، پس زمینه ٥ هستند. این گونه سازماندهی باعث پیوستگی ٦ بیشتر میان پارهگفتارهای گفتمان و همچنین انتقال موثرتر اطلاعات می شود. هدف این پژوهش بررسی و تحلیل چگونگی تحقق زمینه سازی درقالب پیش زمینه سازی و پس زمینه سازی در گفتمان روایی کودکان فارسی زبان براساس ابزار زبانی نمود٧ (کامل ٨/ناقص ٩) و صیغة ١٠ فعل (معلوم/مجهول) و همچنین تاثیر سن بر به کارگیری این ابزارها است . دادههای پژوهش شامل روایت های گفتاری تولیدشده توسط کودکان هفت ، نه و یازدهساله و یک گروه کنترل بزرگسالان سی سالة دختر هستند که با استفاده از دو داستان تصویری (٢٠٠٤ ,Hickmann)، از آنها آزمون گرفته شد. نتایج نشان داد که رابطة معناداری بین میزان به کارگیری نمود کامل و ناقص و سن کودکان آزمودنی وجود داشت ؛ به این صورت که با افزایش سن ، به کارگیری نمود کامل در پیش زمینه کاهش و به کارگیری نمود ناقص افزایش یافت . برعکس ، در بزرگسالان ، به کارگیری نمود کامل در پیش زمینه افزایش و به کارگیری نمود ناقص کاهش یافت . در پس زمینه ن زی این رابطه به همین صورت مشاهده شد. همچنین ، به کارگیری صیغة معلوم فعل در روایت ها درمقایسه با به کارگیری صیغة مجهول فعل ، غالب تر بود و رابطة معناداری بین به کارگیری صیغة مجهول فعل در پیش زمینه و پس زمینه و سن آزمودنی ها دیده نشد.
خلاصه ماشینی:
"هدف این پژوهش بررسی و تحلیل چگونگی تحقق زمینه سازی درقالب پیش زمینه سازی و پس زمینه سازی در گفتمان روایی کودکان فارسی زبان براساس ابزار زبانی نمود٧ (کامل ٨/ناقص ٩) و صیغة ١٠ فعل (معلوم/مجهول) و همچنین تأثیر سن بر به کارگیری این ابزارها است .
گفتنی است که براساس بررسی های نگارندگان این پژوهش ، در حوزة گفتمان کودکان در زبان فارسی ، پژوهشی دررابطه با پیش زمینه سازی و پس زمینه سازی و همچنین به کارگیری ابزارهای زبانی همچون نمود و صیغة فعل ، انجام نشده است ؛ بنابراین ، موضوع این پژوهش جدید به نظر می رسد.
روش پژوهش برای بررسی و تحلیل چگونگی تحقق زمینه سازی براساس پیش زمینه سازی و پس زمینه سازی در گفتمان روایی کودکان فارسی زبان، به طور خاص ابزار زبانی نمود (کامل /ناقص ) و صیغة فعل (معلوم/مجهول) دو داستان تصویری (٢٠٠٤ ,Hickmann) «اسب » (پیوست ١) و «گربه » (پیوست ٢) را به عنوان ابزار پژوهش به کار بردیم .
در این پژوهش ، چگونگی پیش زمینه سازی و پس زمینه سازی در گفتمان روایی کودکان فارسی زبان را براساس دو ابزار زبانی نمود (کامل /ناقص ) و صیغة فعل (معلوم/مجهول) و همچنین تأثیر سن بر به کارگیری این ابزارها، بررسی و تحلیل کردیم .
همچنین ، نتایج این پژوهش با پژوهش هیکمن (٢٠٠٤) همسو است که در آن، نشان داد که کودکان انگلیسی ، آلمانی ، فرانسه و چینی زبان براساس ویژگی های مختلف زبانی ، همچون غنای ساختواژی ، از ابزارهای گوناگونی برای کدگذاری اطلاعات گفتمان استفاده می کنند."