چکیده:
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی رضایت زناشویی در زوجین با همسرگزینی سنتی و غیرسنتی در شهر تهران به روش ترکیبی کمی- کیفی انجام شد.
روش: نمونه پژوهش در بخش کمی شامل150 نفر (83 نفر زن و 67 نفر مرد) ساکن شهر تهران بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. افراد گروه نمونه همگی 2 تا 7 سال از شروع زندگی مشترکشان می گذشت. از آنها خواسته شد تا پرسشنامه ی رضایت زناشویی اینریچ و پرسشنامه ی سبک های همسرگزینی را پر کنند. در بخش کیفی نیز از 12 نفر مصاحبه صورت گرفت. این تعداد بر حسب اشباع پاسخ ها بدست آمد.
یافته ها: در بخش کمی نتایج این آزمون نشان داد تفاوت معناداری در رضایت زناشویی در بین زوجین با همسرگزینی سنتی و غیرسنتی وجود ندارد. در بخش کیفی در مقایسه ی رضایت زناشویی نتایج به دست آمده نشان داد افراد با ازدواج غیرسنتی در وضعیتی پایین تر از افراد با ازدواج سنتی قرار گرفته اند و افرادی که به طور سنتی ازدواج کرده اند در دلبستگی ایمن، دینداری و نقش پذیری در وضعیتی بهتر از افراد با ازدواج غیر سنتی قرار دارند.
نتیجه گیری: نحوه ی همسرگزینی با رضایت از زندگی زناشویی ارتباط دارد و افراد با انتخاب صحیح در نحوه ی همسرگزینی می توانند گام های موثری در افزایش رضایت زناشویی بردارند.
Purpose: Recent sophisticated studies have shown that couples premarital relationships can predict the future marital satisfaction. This study was conducted to examine the relationship between the two mating types (traditional and non-traditional) with marital satisfaction. Mixed method research including both qualitative and quantitative parts was used in this study.
Methods: In quantitative part، Questionnaire data were collected for 150 individuals with random sampling who were in the time between 2 to 7 years after their marriage. They were asked to fill out the Enrich marital satisfaction inventory. We used intentionally sampling in qualitative part to choose people with the purpose of meeting specified prescribed criteria. In this part 12 individuals were interviwed.
Findings: Results of Analyzing the data by descriptive statistic methods، show no significance differences in marital satisfaction between these two groups. But the data were collected from qualitative part show that that non-traditional marriages are at greater risk for low marital satisfaction than traditional marriages and the ones who get married based on traditional mating، have higher scores in most subscales including secure attachment، communication، religiosity and role-acceptance.
Conclusion: types of mating are related to the future marital satisfaction and people can choose their spouses in the better way in order to achieve higher level of marital satisfaction.
خلاصه ماشینی:
"Hazan & Shaver زناشویی و دلبستگی زوجین انجام شده است ؛ نتایج پژوهش حمیدی (١٣٨٦) نشان داده است که دانشجویان متاهل با سبک دلبستگی ایمن ، از رضایتمندی زناشویی بالاتری برخوردار هستند و دانشجویانی که سبک دلبستگی ناایمن داشتند میزان رضایتمندی زناشویی آنها به طور معنی داری پایین تر از افراد ایمن بود.
مقایسه ی مولفه های رضایت زناشویی در بخش کیفی بین زوجین با همسرگزینی سنتی و غیر سنتی غیرسنتی سنتی دلبستگی ایمن دلبستگی ناایمن %8/1 %24/32 %15/62 %9/37 دینداری کامل دینداری ناقص %12/76 %12/76 %22/22 %10 گشودگی احساسی عدم گشودگی احساسی %21/7 ---------- ---------- %25/15 نقش پذیری مثبت نقش پذیری منفی %10/81 %10/4 %18/75 6/%25 همچنانکه در جدول شماره ٦ مشاهده می شود افراد با ازدواج غیر سنتی دارای دلبستگی ایمن در حدود ٨ درصد می باشند، این در حالیست که افراد با ازدواج سنتی در دلبستگی مذکور عددی بیش از ١٥ درصد را کسب کرده اند.
بنابر این می توان بیان کرد در این پژوهش ها افراد با ازدواج غیر سنتی با وضعیتی بهتر در گشودگی احساسی، در این قسمت سهم بیشتری در رضایت زناشویی کسب کرده اند، علت این امر را می توان اینگونه بیان کرد که افرادی که دارای ازدواج سنتی بوده و تا قبل از ازدواج با همسر خود رابطه نداشته اند، به دلیل فرهنگ حیا در جامعه ی ایرانی و عدم آموزشهای لازم در این بخش ، نمره ی پایین تری نسبت به افراد با ازدواج غیر سنتی گرفته اند."