چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، ارائه مدل اثر تفویض اختیار مدیران بر توانمند سازی و ارتقای اثربخشی سرمایه انسانی در سازمان های ورزشی بود. این پژوهش از نوع توصیفی بوده و به روش هم بستگی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیهمدیران سازمان های ورزشی استان اصفهان به تعداد ۴۵۰ نفر تشکیل دادند. بر اساس فرمول کوهن (2000)، حجم نمونه معادل 207 نفر در نظر گرفته شد که به صورت تصادفی طبقه ای از بین جامعه آماری انتخاب گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های اصول تفویض اختیار موثر جامعه صنعتی (۱۹۹۶)، توانمند سازی کارکنان اسپریتزر (۱۹۹۵) و اثربخشی سازمانی هسو (۲۰۰۲) با پایایی (96/0، 84/0، 86/0=α) استفاده شد و روایی صوری و محتوایی پرسش نامه مورد تایید متخصصان قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها نیز آمار توصیفی، استنباطی و مدل معادلات ساختاری مورداستفاده قرار گرفت. تحلیل مسیر ارائه الگوی رابطه بین تفویض اختیار با توانمند سازی و ارتقای اثربخشی سرمایه انسانی سازمان های ورزشی حاکی از مناسب بودن مدل است. بر اساس مدل رگرسیونی، ارتباط بین تفویض اختیار و مولفه های موثر بودن، حق انتخاب و تصمیم گیری ونیز ارتباط بین توانمند سازی و مولفه تصمیم گیری معنادار می باشد.به طور کلی، می توان عنوان نمود که مدیران ارشد سازمان های ورزشی با دادن حق انتخاب های به جا و فراهم سازی شرایط مناسب در فرصت های مختلف تصمیم گیری می توانند احساس موثر بودن و اعتماد به نفس را در کارکنان افزایش دهند.
خلاصه ماشینی:
"بحث و نتیجه گیری با توجه به نتایج میتوان عنوان نمود که تفویض اختیار، عامل مهمی برای پیش بینی توانمند سازی است و موجب ایجاداحساس مؤثر بودن ، داشتن حق انتخاب ، احساس شایستگی و معنادار بودن در کارکنان (به عنوان مهم ترین سرمایه های یک سازمان ) میشود.
توجه داشته باشیم که تصمیم گیری به عنوان عامل مؤثری در اثر بخشی سرمایۀ انسانی در نظر گرفته شده است ، از آنجا که بر اساس یافته ها شیوه تصمیم گیری مدیران در رویکرد تفویض اختیار آنها موثر بوده و به نوعی بر اهداف سازمانی تاثیر گذار خواهد بود، لذا می توان اذعان نمود نتایج پژوهش حاضر با یافته های نیلسن و همکاران (٢٠١٥) هم سو میباشد؛ زیرا، اشاره داشتند که جهت تفویض اختیار میبایست در درجۀ اول به اهداف سازمانی میباشد.
همچنین ، به سطوح افرادی که درراستای اهداف سازمانی تلاش میکنند و شاخصه های ارزیابی عملکرد کارکنان سازمان ها نیز باید توجه ویژه ای داشته باشیم ؛ از این رو، میتوان اذعان نمود از آنجا که شاید سیستم ارتباطی و مدیریت اطلاعات و نیز دخیل نمودن کارکنان در فرایند تصمیم سازی و تصمیم گیری سازمانی در سازمان های ورزشی، تعامل متقابلی را بین اعضای سازمان به وجود آورد؛ لذا، تفویض اختیار میتواند به عنوان یک راهبرد تأثیرگذار در اثربخشی سازمانی سازمان های ورزشی در نظر گرفته شود.
نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر با بخشی از یافته های امیدی و همکاران (١٣٩١) مبنی بر رابطۀ بین انگیزش مشارکت ، توانمند سازی روان شناختی و تعهد عاطفی کارکنان همخوان میباشد؛ زیرا، در این پژوهش ، میان ارتباط مدیران و کارکنان در تصمیم گیری برای رسیدن به اهداف فاصله ای ایجاد نشده است ."