چکیده:
هدف از این پژوهش، بررسی پاسخ تغییرپذیری ضربان قلب به محرک صوتی ریتمیک طی سه شرایط استراحت، فعالیت بدنی و بازگشت به حالت اولیه می باشد. بدین منظور، 14 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی (با میانگین سنی 0/79+21/5 سال، وزن 88/42+64/9 کیلوگرم، شاخص توده بدن 72/25+20/2 کیلوگرم بر متر مربع و قد 83/99+176/3 سانتی متر) انتخاب شدند و طی چهار جلسه مجزا (بدون موسیقی، مترونوم، محرک صوتی منظم و محرک صوتی نا منظم) مورد ارزیابی قرار گرفتند و الکتروکاردیوگرام آزمون دهنده ها طی چهار جلسه و هر جلسه در سه مرحله استراحت، فعالیت بدنی و بازگشت به حالت اولیه اندازه گیری و ثبت گردید. همچنین، با استفاده از نوار الکتروکاردیو گرام، تغییر پذیری ضربان قلب مربوط به مراحل فوق مورد ارزیابی قرار گرفت . تجزیه و تحلیل تغییر پذیری ضربان قلب با استفاده از آزمون آنوا با اندازه گیری مکرر نشان می دهد که طی مرحله استراحت، محرک صوتی تاثیر معناداری بر تغییر پذیری ضربان قلب نداشته است. نتایج بیانگر این است که طی مرحله فعالیت بدنی، محرک صوتی (به ویژه شرایط سنگ کوب و غیر سنگ کوب) سطح تغییر پذیری ضربان قلب را به طور معناداری کاهش داده است. علاوه براین، همانند شرایط استراحت، تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از این است که طی مرحله بازگشت به حالت اولیه، محرک صوتی تاثیر معناداری بر تغییر پذیری ضربان قلب نداشته است. براساس یافته ها دریافت می شود که هم زمانی با محرک صوتی، بر تغییر پذیری ضربان قلب تاثیر گذار بوده و تغییر پذیری ضربان قلب، تحت تاثیر ساختار محرک صوتی قرار گرفته است. در مجموع، هم زمانی با محرک صوتی توانسته است تغییر پذیری ضربان قلب را کاهش دهد.
خلاصه ماشینی:
نتایج بیانگر این است که طی مرحلۀ فعالیت بدنی، محرک صوتی (بهویژه شرایط سنگکوب و غیرسنگکوب) سطح تغییرپذیری ضربان قلب را بهطور معناداری کاهش داده است.
علاوهبراین، همانند شرایط استراحت، تجزیهوتحلیل دادهها حاکی از این است که طی مرحلۀ بازگشت به حالت اولیه، محرک صوتی تأثیر معناداری بر تغییرپذیری ضربان قلب نداشته است.
نشان داده شده است که تأکید بر بخشی از این ساختار میتواند بهخوبی مشخص کند که کدام عامل در ترکیب موسیقی بر پاسخ سیستم عصبی خودمختار شنونده تأثیر داشته است؛ برای نمونه، بازنگری انجامگرفته توسط والنتین 5 و همکاران (2012) نشان میدهد که شدت محرک صوتی، یکی از عوامل مهم تأثیرگذار بر تغییرپذیری ضربان قلب است (14).
Effects of music during exercise on RPE, heart rate and the autonomic nervous system.
The effects of auditory stimulation with music on heart rate variability in healthy women.
استناد دهی The Effects of Musical Auditory Stimuli on Heart Rate Variability at Rest, Exercise and Recovery Conditions M.
Associate Professor of Cardiology, Urmia University of Medical Sciences Received: 2015/11/30 Accepted: 2016/04/13 Abstract The objective of this research was to evaluate the response of autonomic nervous system to different auditory stimuli rhythms in rest, exercise and recovery conditions.
Analysis of repeated measures ANOVA showed no significant effect of auditory stimulus on heart rate variability during rest phase.
In contrast to the resting phase, during exercise phase auditory stimuli significantly reduced heart rate variability.
Also, the heart rate variability response was influenced by the auditory stimuli structure.