چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هم زمان محدودیت کالری و تمرین هوازی بر سطح آپلین36 پلاسما و مقاومت به انسولین می باشد. بدین منظور، 20 مرد داوطلب دارای اضافه وزن (با میانگین سنی 6/3± 31/5سال، قد 4/4 ± 179/5سانتی متر، وزن 13 ± 97/7کیلوگرم، درصد چربی 3/9± 36/5درصد و شاخص توده بدن 3/7± 30/3)به طور تصادفی به دو گروه محدودیت کالری (8=n) و ترکیب محدودیت کالری و تمرین هوازی (12=n) تقسیم شدند. کسر کالری در گروه محدودیت کالری، 500 و در گروه ترکیبی، 350 کیلو کالری در روز بود. تمرین هوازی به مدت 12 هفته و سه روز در هفته با شدت 65 ـ 60 درصد اوج اکسیژن مصرفی اجرا شد. ترکیب بدن، غلظت آپلین36 پلاسما، انسولین و قند خون ناشتا و TNF-α پیش از مداخله و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه گیری گردید. سطح معناداری نیز (P<0.05) در نظر گرفته شد. نتایج آزمون تی زوجی نشان دهندهی کاهش معناداروزن بدن، شاخص توده بدن (P<0.001)، تودهی چربی شکمی، انسولین ناشتا و آپلین 36 (P<0.05) در هر دو گروه میباشد. بااین وجود، درصد چربی (0/001>P)، غلظت TNF-α پلاسما (p≤0/005) و شاخص مقاومت به انسولین (p≤0/02)، تنها در گروه ترکیبی کاهش یافته است. علاوه براین، نتایج آزمون تی مستقل حاکی از این است که میزان کاهش درصد چربی، تودهی چربی شکمی، TNF-α، انسولین ناشتا، گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین در گروه ترکیبی، بیشتر از گروه محدودیت کالری است. قابل ذکر است که کاهش آپلین 36 در هر دو گروه مشابه میباشد. به طورکلی، یافته ها بیانگر این است که ترکیب تمرین هوازی و محدودیت کالری، روش موثرتری برای بهبود مقاومت به انسولین و کاهش التهاب سیستمیک میباشد، اما تاثیر آن بر آپلین 36 ، مشابه با محدودیت کالری تنها است.
خلاصه ماشینی:
کاستان لاریل 1 و همکاران (8) نیز بیان کردند که12 هفته محدودیت کالری موجب کاهش غلظت پلاسمایی آپلین، انسولین ناشتا و TNF-α در زنان میشود و همبستگی معناداری بین آپلین و TNF-α وجود دارد.
بررسی مطالعات گذشته نشان میدهد که با اطمینان نمیتوان درخصوص تأثیر ورزش بر غلظت آپلین پلاسمایی و نیز ارتباط آن با مقاومت به انسولین قضاوت نمود؛ زیرا، مطالعات محدودی در زمینۀ تأثیر تمرین، بهویژه ترکیب تمرین و محدودیت کالری بر غلظت آپلین پلاسما انجام شده است و نتایج برخی از این مطالعات متناقض میباشد.
با توجه به ارتباط آپلین با بیماریهای مرتبط با چاقی، بهویژه مقاومت به انسولین و التهاب سیستمیک، بهنظر میرسد بررسی تأثیر تمرین بههمراه رژیم کمکالری بهعنوان راهبردهای مهم کاهش وزن بر ایزوفرم ترشحشده از بافت چربی (آپلین 36) برای تعیین رفتار آن و نیز عوامل مرتبط (مانند انسولین ناشتا، گلوکز ناشتا و TNF-α) حیاتی میباشد؛ ازاینرو، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر 12 هفته تمرین استقامتی با شدت بیشینه اکسیداسیون چربی 2 که در آن بیشترین میزان چربیسوزی حادث میشود (19) بههمراه محدودیت کالری بر غلظت آپلین 36 پلاسما، TNF-α و شاخص مقاومت به انسولین انجام شد.
Enzyme-Linked Immunosorbent Assay (ELISA) DiaMetra, Foligno-Perugia, ITALY Coefficient Variation(CV) Homeostatic Model Assessment- Insulin Resistance Cusabio, China Bender Med, Austria Shapiro-Wilk SPSS 16 {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} همانگونه که جدول شمارۀ دو نشان میدهد، وزن بدن در هر دو گروه بهطور معناداری کاهش یافته است (گروه محدودیت کالری 3/5 درصد و گروه ترکیبی 6/6 درصد؛ P=0.
The effect of 8 weeks moderate intensity aerobic exercise on Plasma Apelin level and Insulin resistance in women with type 2 diabetes.