چکیده:
سرمایۀ اجتماعی با تأمین نوعی امنیت معنایی برای افراد که بهواسطه معنادهی سنتها، ارزشها و قواعد در زندگی افراد در جامعه حاصل میآید، افراد جامعه را از گرفتارآمدن در دامن ناهنجاریها و انحرافات و جرایم ، بهمثابه مظاهر ناامنی اجتماعی و مشارکت منفی در جامعه به دور میدارد.هدف تحقیق حاضر بررسی و شناسایی رابطه بین سرمایه اجتماعی و جرایم در بین جوانان مجرم واقع در زندان مرکزی شهرسنندج میباشد.روش مطالعه ،پیمایشی و با استفاده از نمونه تصادفی 196 نفری زندانیان مجرم( 18-39) ساله صورت گرفته است.برای تحلیل داده ها ازجداول دوبعدی و ضریب همبستگی پیرسون استفادهشده است. یافتهها نشان می دهند رابطه بین سرمایه اجتماعی و میزان جرم جوانان ازنظر آماری معناداراست به این صورت که هرچه جوانان از سرمایه اجتماعی بیشتری برخوردار باشند میزان ارتکاب به جرم آنها کمتر و بالعکس. همچنین جوانانی که بیشتر مرتکب جرم میشوند، در فضاهای اجتماعی رشد کردهاند که از سرمایۀ اجتماعی پایینتری برخوردار است. پس میتوان با برنامهریزی در راستای افزایش سرمایه اجتماعی میزان بزهکاری و جرم را در جامعه مورد پژوهش کاهش داد.
خلاصه ماشینی:
پرسش این است که عدم شکل گیری کامل شاخص - های سرمایۀ اجتماعی جدید در زندگی جوانان (شبکه های مدنی مشارکت اجتماعی، هنجارهای همیاری، اعتماد اجتماعی عام، تبادلنظر باهمالان، شبکه های دوستی) به چه اندازه بر میزان ارتکاب به جرم تأثیر دارد.
همچنین در کشور ما هم تحقیقاتی در این باب صورت گرفته است برای نمونه مسعود چلبی و محمد مبارکی(١٣٨٣)، در تحقیقی با عنوان "بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و جرم" که در دو سطح خرد و کلان و با استفاده از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه در سطح خرد و روش تحلیل ثانویه در سطح کلان انجامشده بود به این نتیجه رسیدند که بین ابعاد شش گانه سرمایه اجتماعی ـ علاقه فراوان به جامعه ، اعتماد اجتماعی، خودباوری در فرد، احساس مثبت نسبت به دیگران، رابطه متقابل زیاد با دیگران، احساس کمک یا ایثار نسبت به غریبه ها ـ و میزان ارتکاب به جرم غیر مختوم به زندان رابطه منفی و معنادار وجود دارد که از میان این شاخص ها اعتماد اجتماعی بیشترین میزان تبیین را به خود اختصاص داده است .
همچنین در سطح تحلیل کلان، یافته های آنها نشان میدهد که بین سطح توسعه اقتصادی و جرم رابطه منفی و معنادار و نیز بین نابرابری درآمد و جرم رابطه مثبت و معنادار وجود دارد به طوریکه ، هرچقدر سرمایه اجتماعی در یک جامعه بالا باشد و توسعه اقتصادی در آن صورت گرفته و نابرابری درآمد کمتر باشد، میزان جرم و جنایت در آن جامعه کمتر شده و مردم سعی خواهند نمود بیشتر تابع قانون بوده و از مقررات و هنجارهای رسمی و غیررسمی پیروی نمایند.