چکیده:
هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تداخل زمینه ای و بازداری پیش گستر و پس گستر بر یادگیری مهارت کراس اور اسکیت است. به منظور اجرای تحقیق، 75 دختر مقطع راهنمایی که هیچ گونه آشنایی با مهارت کراس اور اسکیت نداشتند، ب هصورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب و به پنج گروه تقسیم شدند. این گرو هها شامل: گروه تمرین ثابت، گروه تمرین مسدود دارای بازداری پیش گستر، گروه تمرین مسدود دارای بازداری پیش گستر و پس گستر ،گروه تمرین مسدود دارای بازداری پ سگستر و گروه تمرین تصادفی بود. هر گروه در مرحلة اکتساب، 45 کوشش تمرینی مربوط به سه مهارت را با ترتیب خاصی انجام داد و در آزمون
یادداری تنها از مهارت کراس اور استفاده شد. ترتیب انجام مهارت ها در مرحلة اکتساب برای گروه تمرین مسدود دارای بازداری پیش گستر شامل 15 کوشش کراس بک، 15 کوشش اسلالوم و 15 کوشش کراس اور بود، در حالی که این ترتیب برای گروه تمرین مسدود دارای بازداری پیش گستر و پس گستر شامل 15 کوشش کراس بک، 15 کوشش کراس اور و 15 کوشش اسلالوم بود. گروه تمرین مسدود دارای بازداری پس گستر این مهارت ها را به ترتیب 15 کوشش کراس اور، 15 کوشش کراس بک و 15 کوشش اسلالوم انجام دادند. گروه تمرین تصادفی 45 کوشش از سه مهارت را به طور تصادفی و گروه تمرین ثابت تنها 45 کوشش از مهارت کراس اور را انجام دادند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، t مستقل و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد در مرحلة اکتساب، عملکرد گروه های دارای تمرین مسدود بهتر از گروه تمرین تصادفی عمل کردند، اما نتیجة آزمون یادداری عکس این بود .همچنین نتایج نشان داد بازداری پیش گستر و پس گستر در مرحلة اکتساب تاثیر منفی، اما در مرحله یادداری تاثیر مثبت بر عملکرد دارند.
خلاصه ماشینی:
"میانگین عملکرد گروههای پنج گانه در مرحلة یادداری بحث و نتیجه گیری هدف این تحقیق بررسی تأثیر نوع تمرین ، بازداری پیش گستر و پس گستر در شرایط تداخل زمینه ای بر یادگیری مهارت کراس اور اسکیت بود.
در مرحلة یادداری ، گروه تصادفی بهتر از گروه های دیگر عمل کرد؛ به عبارت دیگر بازداری پیش گستر حاصل از یادگیری مهارت قبل بر یادآوری مهارت آموخته شدة بعدی تأثیر منفی داشت و مانند منبعی تداخلی عمل کرد و احتمالا همین تداخل سبب افت عملکرد گروه تمرین مسدود شد.
تجزیه و تحلیل داده ها در مراحل اکتساب و یادداری نشان داد بین عملکرد گروه تمرین ثابت و گروه دارای بازداری پس گستر تفاوت معنی داری وجود دارد؛ به عبارت دیگر بازداری پس گستر موجب کاهش عملکرد و یادگیری افراد شد و این نتیجه یافته های شیا و گراف (١٩٩٤) را تأیید می کند.
به طور کلی ، پژوهش حاضر فرضیة هال و مگیل (١٩٩٠) را ثابت کرد؛ زیرا نشان داد با تغییر برنامة حرکتی تعمیم یافته اثر تداخل زمینه ای به وجود می آید و مانند نتایج تحقیقات گذشته ایجاد این اثر سبب کاهش عملکرد افراد در مرحلة اکتساب و افزایش آن در مرحلة یادداری شد.
یافته های تحقیق حاضر برتری تمرین تصادفی را به تمرین مسدود و همچنین تأثیر منفی بازداری پیش گستر و پس گستر را بر یادداری نشان داد؛ بنابراین شاید بتوان در پاسخ به اینکه چرا تداخل زمینه ای رخ می دهد، علاوه بر فرضیة بازسازی طرح عمل ، فرضیة و بسط و بازداری پس گستر، بازداری پیش گستر را نیز اضافه کرد که اثبات آن ، انجام تحقیقات بیشتری را در این زمینه می طلبد."