چکیده:
مطالعه شبهتجربی حاضر، به بررسی تاثیر استفاده از درسپژوهی بهعنوان نمونهای از پژوهش مشارکتی در کلاس درس بر انگیزه تدریس و خودکارامدی معلمان تربیت بدنی پرداخته است. برای گردآوری دادهها از روشهای پژوهش توصیفی، موردکاوی و کیفی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش تمامی معلمان تربیت بدنی شهر پیرانشهر بودند که با روش نمونهگیری هدفمند، دو نمونه دهنفری، یکی بهعنوان گروه آزمایش و دیگری بهعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. تجزیهوتحلیل نتایج پژوهش با استفاده از نرمافزارهای آماریSPSS که از تحلیل کوواریانس استفاده شده است، انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه و مشاهده بود. دادههای کیفی شامل مشاهده فعال کلاسهای درس تربیت بدنی در فرایند درسپژوهی، مصاحبه با معلمان تربیت بدنی، بررسی طرح درسها، تجزیهوتحلیل درسهای تربیت بدنی و یادداشتهای معلمان است. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درسپژوهی میتواند بهعنوان الگویی مطلوب در ایجاد انگیزه تدریس و خودکارامدی معلمان مطرح شود. همچنین با توجه به مشکلات و موانع اجرایی در پایان برای هر یک از آنها راهحلهایی ارائه شده است.
The present quasi-experimental study investigated the effect of using lesson study as an example of collaborative research in the classroom on the teaching motivation and self-efficacy of physical education teachers. For data collection, descriptive, case study, and qualitative methods were applied. The statistical population consisted of all physical education teachers in Piranshahr city. 20 subjects were selected as the sample by purposive sampling method and were assigned to two groups: experimental (10 subjects) and control (10 subjects). Data were analyzed by covariance analysis and SPSS software. Data were collected by a questionnaire and interview. Qualitative data consisted of active observation of physical education classes during the lesson study process, interview with physical education teachers, review of the lesson plans, analysis of physical education lessons, and teachers notes. The results of covariance analysis revealed that lesson study can be brought up as a desired pattern to create teaching motivation and self-efficacy of teachers. Moreover, given executive barriers and problems, some solutions were provided for each of them.
خلاصه ماشینی:
کارشناس تربیت بدنی، دانشگاه ارومیه ، معلم آموزش و پرورش پیرانشهر، ایران چکیده مطالعۀ شبه تجربی حاضر، به بررسی تأثیر استفاده از درس پژوهی به عنوان نمونه ای از پژوهش مشارکتی در کـلاس درس بر انگیزة تدریس و خودکارامدی معلمان تربیت بدنی پرداخته است .
داده های کیفی در این پژوهش ، شامل مشاهدة فعال کلاس های درس تربیت بدنی در فرایند درس پژوهی، مصاحبه با معلمان برای فهم تأثیر درس پژوهی در بهبود مستمر آموزش و غنیسازی یادگیری به ویژه با تأکید بر انگیزة تدریس و خودکارامدی معلمان تربیت بدنی، بررسی طرح درس ها، تجزیه وتحلیل درس های تربیت بدنی و یادداشت های معلمان است .
در تبیین این نتایج میتوان گفت برنامه های درس پژوهی عملکرد معلمان تربیت بدنی را بهبود میبخشد، به شرطی که روند انعکاسی و دادن اختیار و همفکری و تعامل بین اعضای گروه های درس پژوهی برای ارائۀ نظرهای حرفه ای که بر آموزش تأثیر مثبت دارند، تشویق شوند و همۀ اعضای گروه ها نظرهای خود و دیگران را بازسازی کنند.
با توجه به نتایج به دست آمده از مشاهدات و مصاحبه های انجام یافته بیشترین مشکلات به نبود فضا و امکانات کافی برای درس عملی تربیت بدنی، عدم آگاهی معلمان و مدیران و به خصوص اولیا از طرح درس پژوهی و حمایت ناکافی از این طرح در اجرای آن ، انتقادپذیر نبودن معلم ، نداشتن محتوا و چارچوب مشخص برای درس تربیت بدنی و تراکم دانش آموزان در کلاس است که همین مسئله به مشکلات ارزشیابی از کار معلم و دانش آموز منجر میشود.