چکیده:
هدف از پژوهش حاضر مدلسازی نرم (ساختاری تفسیری) مولفه های دیپلماسی ورزش بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها توصیفی بود که با بررسی ادبیات پیشینه مرتبط با این زمینه و انجام مصاحبه کیفی (تحلیل محتوا) با سیزده متخصص داخلی و خارجی حوزه دیپلماسی ورزش، مولفه ها و گویه های دیپلماسی ورزش شناسایی شد. در مرحله بعد از نظرهای هفت تن از متخصصان برای اعتباریابی مدلسازی تفسیری و تحلیل MICMAC استفاده شد. پس از تحلیل داده ها، مولفه های دیپلماسی ورزشی در هفت سطح قرار گرفتند که براساس آن گراف ISM طراحی شد. در سطح یک به عنوان سطح زیربنایی و سازنده، «توسعه فرهنگی» و در آخرین سطح «برندینگ و پرستیژ بین المللی» قرار گرفت. پس از تحلیل MICMAC مولفه ها براساس قدرت نفوذ و وابستگی، در سه ناحیه پیوندی (توسعه فرهنگی و صلح و دوستی)، مستقل (تعاملات رسانه ای، وحدت و هویت ملی، توسعه سیاسی و مبارزه با انزوا) و وابستگی (بعد تاریک، توسعه اقتصادی، برندینگ و پرستیژ بین المللی و توسعه قدرت هوشمندانه) دسته بندی شدند.
The aim of this study was to design Interpretative Structural Model (ISM) of the components of sport diplomacy. The present study was applied in terms of aims and descriptive with regard to data collection. With review of related literature and qualitative interviews (content analysis) with 13 Iranian and foreign experts of sport diplomacy, components and items of sport diplomacy were identified. In the next phase, 7 expert's opinions were used to validate interpretive modeling and to analyze MICMAC. After data analysis, the components of sport diplomacy were categorized into 7 classes and ISM graph was designed based on these classes. 'Cultural development' was located at the first class while ' branding and international prestige' was in the last class. After MICMAC analysis, the components were classified into 3 sections based on their influence and dependency power: linked (cultural development, peace and friendship), independent (media communications, national unity and identity, political development, anti-isolation) and dependent (dark side, economic development, branding and international prestige and smart power development).
خلاصه ماشینی:
حالت اول در جهان امروز آشناتر و رایج تر است ، چراکه حکومت ها امروزه از ورزش برای بلندتر کردن صدای پیام های دیپلماتیک خود استفاده می کنند یا از رویدادهای ورزشی به عنوان فرصت هایی برای بهبود دیپلماسی عمومی خود بهره می گیرند و در نهایت در زیر پرچم روابط دیپلماتیک از ورزش بعنوان ابزاری برای کاهش تنش و ایجاد زمینه ای برای تغییرات سیاسی استفاده می کنند و این همان شکل سنتی بحث دیپلماسی ورزش است .
تمایل افکار عمومی جهان به کسب اخبار و اطلاعات مربوط به رویدادهای ورزشی از یک سو و انعکاس گستردة وقایع ورزشی در رسانه های ارتباطی جمعی جهانی از سوی دیگر موجب شده است تا قلمرو ورزش و سیاست روزبه روز به هم نزدیک تر شوند (نصیری مقدم ، ١٣٩١).
جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان یکی از حکومت های مردم سالار جهان که همواره طی سال های پس از انقلاب مورد اتهامات و تحریم های ناروا قرار گرفته است ، می تواند از این اهرم به منظور بهبود و تقویت تصویر خود در عرصة بین الملل در کنار سایر کارکردهای ورزش در این حوزه مانند کسب برندینگ و پرستیژ بین المللی ، معرفی خود به عنوان کشوری صلح دوست و مخالف با نژادپرستی ، مبارزه با فقر و بیماری ، تعامل و تبادلات فرهنگی ، جلوگیری و کاهش انزوای سیاسی و تحریم ها، توسعة اقتصادی مانند بهبود وضعیت گردشگری ورزشی و افزایش حمایت ها از ورزش و تبلیغات آن ، افزایش هویت ، غرور و انسجام ملی استفاده کند.
"Mapping the relationship between international sport and diplomacy".