چکیده:
اهمیت کار سیستم عصبی در کنترل حرکتی عضلات بحدی است که مطالعات وتحقیقات متعددی درزمینه های مختلف کارعضلات ،انجام گرفته ونتایج این تحقیقات ،می تواند دراین امورکاربرد داشته باشد که عارتند از: - بررسی وترمیم وبازسازی تارهای عضلانی تحلیل رفته یا ازکارافتاده؛ - مطالعه ی نحوه ی افزایش توده وحجم تارها ومیوفیبریل ها؛ - افزایش مقاومت تارهای عضلانی ؛ - افزایش وبهبود سرعت به کارگیری تاهای عضلانی واستفاده مطلوبترازواحدهای هرچه بیشتر آنها هنگام اجرای حرکات وچگونگی بالا رفتن نیروی انقباضی تارهای عضلانی. حضور عب در عضله وتغذیه ی مطلوب بافت عصبی ،موجب بهبود کارتارهای عضلانی گردیده ودر مقابل آن ،عدم حضور عصب،اعمال ارادی عضلات رابا مشکلاتی مواجه می سازد وازسویی دیگر،میزان جریانات عصبی نیز به همان نسبت اهمیت دارد؛ اختلال در جریانات عصبی،مشکلاتی را برای تاهای عضلانی به وجود می آورد ،قطع عصب حرکتی در عضلات ،علاوه برایجادمشکلات مذکور، تغییرات بیوشیمیایی وآنزیمی را نیز به همراه خواهد داشت وبلافاصله پس ازقطع عصب آتروفی عضلانی به وقوع می پیوندند.کاهش وفقدان حرکت وفعالیت در عضلات نیز به نحوی موجب آتروفی وتحلیل رفتن تارهای عضلانی خواهد گردید، درمقابل این کاهش فعالیت درحرکت که نتیجه ی آن تحلیلدر قدرت وحجم عضلات است ،تمرینات قدرتی ،موجبات هایپرتروفی وافزایش حجم وقدرت تارهای عضلانی را فراهم می سازد که می تواند از بهود فعالیت عصبی ومتناسب با آن رشد میوفیبریل ها ،بهبود اثرات عوامل شیمیایی روی تارهای عضلانی واثرات مثبت هورمونی روی میوفیبریل ها تاثیر پذیرفته باشد .تحقیقات اخیر، نشان می دهد که درجه ی هایپرتروفی عضلانی، نمی تواند تنها به نوع تمرینات قدرتی مربوط باشدبلکه اثرات عصبی وبازدهی وفعالیتواحدهای حرکتی با همان درجه ی اهمیت، درتغیرات میوفیبریلی نقش دارند. افزایش قدرت به طورموازی وهمزمان با افزایش فعالیت واحدهای عصبی – حرکتی دریک عضله به وقوع می پیوندد ودر دوره هایی که قدرت پیشرفت وافزایش زیادی داشته، فعالیت سیستم عصبی نیز دربالاترین حد قرارگرفته است وبا کاهش قدرت، فعالیت واحدهای حرکتی نیز کاهش می یابد. کاهش در شدت کارتمرینات قدرتی نیز،موجب کاهش فعالیت واحدهای حرکتی می گردد.بنابراینبرای بقای قدرت درسطحی بالا باید شدت تمرینات مرتبا افزایش داشته باشد.هنگام انقباضات سریع نیز،به همان نسبت،فعالیت سیستم عصبی درحدی بالا قرار داردو ارتباط مستقیمی در بسیج هرچه بیشترواحدهای حرکتی ،دراین باره گزارش شده است.
خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 1-خلاصهء تغییراتی که در اثر قطع یک آکسون در نرون و اندام مربوط به وجود میآید1 تحریک الکتریکی عضلانی که عصب آنها قطع شده است،آتروفی عضلانی را به تأخیر انداخته و برخی از این اثرات منفی از بین میرود و حتی ممکن است،بازدهی نیروی عضلانی و حجم آنرا تا حدودی افزایش دهد که از این عمل،برای زنده نگه داشتن عضلات تا زمانیکه عصبگیری مجدد انجام شود استفاده میشود ولی این امر بهطور کامل،صورت نمیگیرد،عدم بهبود کامل میتواند بنا به دلایل زیر باشد: الف-عدم تغذیهء سلولهای عصبی؛ ب-عدم کشش کافی در عضله،به دلیل خراب شدن اعصاب و عدم کار عضلات مخالف حرکت؛ (1)-از کتاب کلیات فیزیولوژی پزشکی گانونگ ج-آتروفی در عضلات بدون عصب،به علت طولانی شدن مدت تحریک الکتریکی؛ د-صدمه دیدن قسمتهای فعال عضله در اثر عمل الکترودها؛ هـ-از دست رفتن شکل طبیعی بخشهایی از عضله که ارتباطی به حجم تارهای عضلانی ندارند، نظیر بخشهای حساس به استیل کولین.
فعالیت عصبی و مقاومت عضله در تمرینات قدرتی در بسیاری از فعالیتهای ورزشی که به نسبتی سریع از توسعهء نیرو نیاز است،عضله باید این قابلیت را داشته باشد که در زمانی کوتاه،مقاوم شود،در دویدن،این افزایش مقاومت روی تاندون آشیل باید بسرعت صورت گیرد،زیرا در یک فاز دویدن که هر دو پا 4 تا 5 بار در ثانیه،با زمین تماس دارد و این تاندونها،باید مقاومت زیادی داشته باشند چگونه تمرینات (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 8-عوامل مختلف و مؤثر بر افزایش قدرت عضلانی،در تمرینات قدرتی با شدت بالا قدرتی،میتواند موجب افزایش مقاومت نیز شود(کومی 1985 م)1،مفهوم تنظیم مقاومت عضلانی،بسیار پیچیده است(هوک و ریمر2(1983)،و تفکیک عوامل شیمیایی حاکم بر اجرای آن از عوامل عصبی نیز،مشکل به نظر میرسد،همانگونه که در مباحث قبلی،اثر فعالیتهای عصبی روی عضله،در دورههای تمرین و بیتمرینی،مشخص گردید میتوان، تصور کرد که تطابقات در مقاومت نیز،تحت کنترل این فعالیتهای عصبی باشد،به همین دلیل، تمرینات مختلف از جمله؛تمرین پرشهای انفجاری یا تمرینات مشابه آن جهت بهبود مقاومت عضلانی(در عضلات پا)پیشنهاد شده و میتواند مورد استفاده قرار گیرد(هاکینن و کومی 1985 م)3."