چکیده:
مروری بر اهداف وآرمان های بنیانگذارنهضت المپیک، نشانگر بشردوستی بی آلایش وحرمت به انسان ،بدون توجه به رنگ پوست،نژاد، مرام ومسلک سیاسی وپایگاه اقتصادی واجتماعی آنان بوده است.کارنامه یک صد ساله ی پیروان این دیدگاه نیز حاکی از تلاش صادقانه ای است که با سیاست گذاری وروش های متنوع ،سعی کرده اند تا پرچم نهضت المپیک واهداف نوع دوستانه ی آن رادرسراسرجهان، توسعه بخشند.درهمین راستا تاسیس آکادمی بین المللی المپیک با تمهیدات گوناگون وبرنامه های متنوع ،به عنوان یک بازوی فرهنگی درصدد المپیزم وآشنا کردن ملل مختلفبا اهداف خیرخواهانه ی آن واحیاناشناسایی راه های جدید،برای توسعه ی هرچه بیشتر آن می باشد. دنیای امروز با پیچیدگی فراوان خود، تعامل گسترده ی پدیده های اقتصادی،اجتماعی ،فرهنگی وسیاسی را با نهضت المپیک رقم زده است وعلاوه برآن پدیده هایی همچون ورزش حرفه ای ودوپینگ نیز از موارد مهمی هستند که برالمپیزم واهداف آن اثر گذاشته اند. برای پاسخ به این پرسش که دانشجویان ایرانی تاچه اندازه با نهضت المپیک وپدیده های مرتبط با آن آشنایی دارند،تعداد 86 نفر دانشجوی پسر ودختر رشته ی تربیت بدنی‹37 دانشجوی دخترو49 دانشجوی پسر›و 92 دانشجوی پسر رشته های غیر تربیت بدنی، به طور غیر تصادفی انتخاب شدندو ازآنها توسط یک پرسشنامه در مورد آشنایی با نهضت المپیک،تاریخچه وابعاد گوناگون مرتبط باآن،همچون سیاست، تبلیغات، ورزش حرفه ای ودوپینگ سؤالاتی ،به عمل آمد.نتایج این پژوهش، که دانشجویان ایرانی بویژه غیر رشته ی تربیت بدنی با نهضت المپیک آشنایی کمی دارند ودرمورد پدیده های مرتبط با آن نیز دچار ابهام،کمبود اطلاعات وحتی در برخی موارد ،تردید همراه با بدبینی می باشد.
خلاصه ماشینی:
"برای پاسخ به این پرسش که دانشجویان ایرانی تا چه اندازه با نهضت المپیک و پدیدههای مرتبط با آن آشنایی دارند،تعداد 86 نفر دانشجوی1پسر و دختر رشتهء تربیت بدنی(37 دانشجوی دختر و 49 دانشجوی پسر)و 92 دانشجوی پسر رشتههای غیرتربیت بدنی،بهطور غیرتصادفی انتخاب شدند و از آنها توسط یک پرسشنامه در مورد آشنایی با نهضت المپیک،تاریخچه و ابعاد گوناگون مرتبط با آن،همچون سیاست،تبلیغات،ورزش حرفهای و دوپینگ سؤالاتی،به عمل آمد.
اما از سال 1912 م درصد کشورهایی که توانستهاند، حد اقل یک مدال را تصاحب کنند،همواره کاهش یافته است و کسب مدال و افتخار،تنها در اختیار تعداد معدودی از کشورها بوده است،این موضوع،باوجوداین گفتهء زیبای کوبرتن که «شرکتکردن در بازیهای المپیک مهم است نه برنده شدن»به تقویت بدبینانهء مردم برخی از کشورها،نسبت به اهداف عالی و تلاش به واقع انسانی گردانندگان این نهضت،منجر میشود که در نتایج این پژوهش نیز کموبیش به چشم میخورد.
اما پرسش اینجاست که این موضوع،برای بیشتر کشورهای دنیا که امکان برگزاری چنین سرمایهگذاری کلانی،جهت برگزاری بازیها را ندارند،چه سودی خواهد داشت؟ شواهد مستند حاکی از این است که از جانب( IOC )و دیگر مؤسسات در بخش کمکهای بین المللی به ورزش کشورهای فقیر و در حال توسعه،مساعدتهای قابل توجهی، صورت گرفته است که به عنوان مثال،میتوانیم به«همبستگی المپیک»که در سال 1973 م به وجود آمده،صندوقهای کمکهای ورزشی بین المللی در تأمین بازیهای منطقهای،برنامههای کمک و توسعهء برخی از فدراسیونهای ورزشی و قراردادهای دوجانبه و چندجانبهای که بین برخی کشورهای پیشرفته و کشورهای در حال توسعه،منعقد میشود،اشاره کنیم،بدیهی است که برای مساعدت هرچه بیشتر و اجرای برنامههای همیاری جهانی،در ابعاد وسیعتر باید از فرصتهای اقتصادی به دست آمده در بازیهای المپیک،سودجویی میشد."