چکیده:
برجستگی مفاهیم نوستالژیک در آثار قیصر امین پور از وجـوه تمـایز شـعر اوسـت بـا اشعار دیگر شاعران انقلاب اسلامی . امین پور، افزون بر سرودن اشعاری با مخاطب عام ، در شعر و نثر نوجوان نیز فعّالّیت چشمگیری داشته اسـت . کتـاب شـعر و کـودکی او تاییدی می تواند بود بر مدّعای گـرایش هـای نوسـتالژیک در اندیشـه و تخیّـل شـاعر. این مقاله ، ضمن توضیح پیشینه و مفهوم نوستالژی و تبیین آن در ادبیّات ، بر اساس نقد روان شناختی ، «دل بستگی های ماندگار» (fixities) و تجلّی آن ها را، در قالـب تصـاویر و مفاهیم نوستالژیک ، در مجموعة اشعار امین پور می کاود و به دسته بندی انواع نوستالژی در آثار وی می پردازد.
خلاصه ماشینی:
"وی ، در تــنفس صــبح ، متــأثر از روحیــات شــهادت طلبــی و ایثــار در آن روزگــار، نگــاهی خوارشمارانه به موضوع مرگ دارد و گـویی بـه اسـتقبال آن مـی رود؛ امـا، در واپسـین دفترها، متأثر از سانحة رانندگی و پیامدهای آن ، جدال بین مـرگ و زنـدگی در شـعر او اهمیت و بسامد ویژه ای می یابد؛ چنان که این دغدغه ، با رنگ و بویی فلسـفی و عـاطفی ، در واپسین دفترهای شعر وی رو به فزونی نهاده است : در آینه های ناگهان ، ٧ مـورد؛ در گلها همه آفتابگردانند، ١٢ مورد؛ و در دستورزبان عشق ، ٥ مورد.
نوستالژی کودکی ، به ترتیب انتشار مجموعة اشعار امـین پـور، از نخسـتین تـا واپسـین ، رو به فزونی نهاده است ؛ گویی شاعر هرچه به واپسـین فرصـت هـای زیسـتن و سـرودن نزدیک تر می شود، آرزوی بازگشت به معصومیت باشکوه دوران کـودکی را نیـز در خـود بیشتر و عمیق تر می یابد؛ چنان که این نوع از نوستالژی در تنفس صبح فقط یک مورد دیده می شود، اما در آخرین دفتر شعر وی ، یعنی دستورزبان عشق ، هفت بار تکرار شده است .
نوستالژی هبوط ، غربت و دردمندی از همان نخستین مجموعة جدی شعر امین پـور، یعنی تنفس صبح ، نمود پیدا کرده و در دیگر مجموعه هـای اصـلی شـعر وی نیـز دیـده می شود: در تنفس صبح و آینه های ناگهان ، ٧ بار؛ در گلها همه آفتابگرداننـد، ١١ بـار؛ و در آخرین مجموعة شعر امین پور (دستورزبان عشق )، ٤ بار تکرار شده است ."