چکیده:
این پژوهش به منظور بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری بر افزایش مولفه های سازگاری زناشویی در بیماران مبتلا به واژینیسموس انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به واژنیسموس20 تا 35 ساله بود که به مراکز درمانی فرهنگیان شهید ابوذری و ولیعصر شهر ری مراجعه کردند. با توجه به شرایط ورود و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر از زنان مبتلا به واژینیسموس به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. طرح پژوهش طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. به منظور جمع آوری داده ها از مقیاس سازگاری زناشویی (MAS) استفاده شد. به گروه آزمایش روش درمانی شناختی رفتاری واژینیسموس، در طول 12 جلسه هر هفته یک ساعت آموزش داده شد. نتایج نشان داد که آموزش درمان شناختی رفتاری در افزایش همه مولفه های سازگاری زناشویی: رضایت دونفری، همبستگی دونفری، توافق دونفری و ابراز محبت اثر معنی دار (P<0/05) دارد. با توجه به مزایای مداخله درمان شناختی رفتاری پیشنهاد می شود که این روش در مراکز تخصصی روانشناسی به طور فراگیر مورد استفاده قرار گیرد و همچنین پیشنهاد می شود که مراکز مشاوره پیش از ازدواج با توجه به بسته آموزشی درمان شناختی رفتاری واژینیسموس، زوجین جوان را تحت آموزش قرار داده و با ارتقاء آگاهی و اطلاعات زوجین، از بروز اختلالات جنسی و پیامد های نامطلوب آن پیشگیری شود.
This study was designed to evaluate the effect of Cognitive Behavior Therapy (CBT) on increasing marital adjustment domains in patients with vaginismus. The available population included married women in the range of 20 to 35 with vaginismus referring to Farhangian and Vali-e-Asr therapeutic centers in Shar-e-Ray. Thirty women were selected and randomly assigned to control and experi-mental groups. The research design was of pretest-posttest with control group. The Marital Adjustment scale (MAS) was administered to both groups. The experi-mental group was trained using CBT through twelve one-hour weekly sessions. The Results showed that Cognitive Behavior Therapy (CBT) was significantly effective (p
خلاصه ماشینی:
Keywords: cognitive-behavioral therapy, vaginismus, marital adjustment چکیده این پژوهش به منظور بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری بر افزایش مؤلفههای سازگاری زناشویی در بیماران مبتلا به واژینیسموس انجام شد.
نتایج نشان داد که آموزش درمان شناختی رفتاری در افزایش همه مؤلفههای سازگاری زناشویی: رضایت دونفری، همبستگی دونفری، توافق دونفری و ابراز محبت اثر معنیدار (05/0(P< دارد.
بنابراین پژوهش حاضر در پی پاسخ به این سوال اساسی است که آیا روش درمان شناختی رفتاری بر افزایش مؤلفههای سازگاری زناشویی (رضایت دونفری، همبستگی دونفری، توافق دونفری و ابراز محبت) مبتلایان به واژینیسموس اثر دارد؟ روش جامعه، نمونه و روش اجرای پژوهش پژوهش حاضر آزمایشی از نوع طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل میباشد.
جدول 2 بررسی همگنی شیب رگرسیون مؤلفههای سازگاری زناشویی منابع متغیرهای وابسته مجموع مجذورات درجه آزادی میانگین مجذورات F سطح معنیداری تعامل گروه و متغیرهای مورد پژوهش رضایت دو نفری 44/24 1 44/24 34/2 141/0 همبستگی دونفری 78/1 1 78/1 62/2 614/0 توافق دونفری 01/9 1 01/9 584/0 453/0 ابراز محبت 27/26 1 02/4 35/0 058/0 همانگونه که جدول 2 نشان میدهد با توجه به سطح معنیداری تعامل گروه و پیش آزمون در متغیرهای مورد پژوهش، این تعامل معنیدار نیست، بنابراین فرض همگنی شیب رگرسیون برقرار است (بریس و همکاران، ترجمه علی آبادی و صمدی، 1388).
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که آموزش درمان شناختی رفتاری مبتنی بر واژینیسموس در افزایش مؤلفههای سازگاری زناشویی، شامل رضایت دونفری، همبستگی دونفری، توافق دونفری و ابراز محبت موثر بوده است.