چکیده:
این پژوهش میکوشد با روش اسنادی – کتابخانه ای و پیمایش مراحل سه گانه توصیف ، تحلیل و تبیین ، مقام رضا را در قرآن کریم مورد واکاوی قرار دهد. در این مقاله ضمن بازشناسی معنای لغوی و اصطلاحی رضا، دیدگاه مفسران و عالمان عرفان و اخلاق درباره اقسام ، مراتب و درجات مقام رضا مورد تحلیل قرار گرفته سپس با استفاده از آیات و روایات ، راه های تحصیل رضوان الهی در قرآن بررسی و در پایان آثار و نتایج مقام رضا عنوان شده است .
خلاصه ماشینی:
"چنان که در بعضی دیگر از آیات ، ایمان به تنهایی شرط سعادت و دخول در بهشت معرفی شده که در یکی از روشن ترین آنها میفرماید: ﴿وعد الله المؤمنین والمؤمنات ورضوان من الله أکبر ذلک هو الفوز العظیم ﴾ (توبه :٧٢) این آیه ، ضمن برشمردن همه نعمت های بزرگ خداوند برای مومنین ، در پایان به نعمت و پاداش معنوی آنها اشاره کرده میفرماید: «رضایت و خشنودی خدا که نصیب این مؤمنان راستین میشود از همه برتر و بزرگتر است ».
٥٤ خداوند در سوره مائده آیه ١١٩ و سوره توبه آیه ١٠٠ رستگاری و سعادت حقیقی انسان را تنها در پرتو دستیابی به رضا و خشنودی خداوند معرفی و میفرماید: ﴿رضی الله عنهم و رضوا عنه ذلک الفوز العظیم ﴾ خدای تعالی درباره حال بندگان مرضی خود در بهشت فرموده : ﴿لهم ما یشاؤن ﴾ (زمر:٣٤) معلوم است که وقتی انسان به هر چه که بخواهد بتواند دسترسی پیدا کند البته راضی خواهد شد.
هدایت خاص که همان توفیق رحمانی یا رساندن به هدف است ، هر چند زمینه - های آن را خود انسان با استفاده از هدایت عام الهی ایجاد میکند؛ اما در قرآن به ١٨٥ خداوند نسبت داده میشود: ﴿یهدی به الله من اتبع رضوانه سبل السلام ﴾ (مائده :١٦) خداوند در این آیه شرط کرده که تنها کسانی را به وسیله قرآن و پیامبر هدایت میکند که در پی خوشنودی خدا باشند."