چکیده:
آمادگی قلبی تنفسی یکی از عوامل مهم آمادگی جسم است که بر اثر تمرینات منظم و برنامه ریزی شده توسعه می یابد تمرینات اینتروال که بر اساس توان هوازی طرح ریزی شده باشد یکی از برناه های تمرینی برای پیشرفت آمادگی قلبی و تنفسی است نمونه ای از این تمرینات هیپوکسی اینتروال کنتروال تنفس است که می تواند آمادگی استقامتی افراد را افزایش دهد منظور از هیپوکسی مواجه کردن بدن با کاهش فشار سهمی اکسیژن در سلول هاست تا بتوانند سازگاری لازم را با این وضعیت به دست آورند در این تحقیق 30 نفر از هنرجویان تربیت بدنی انتخاب و در سه گروه جایگزین شدند گروه اول به مدت هشت هفته تحت تاثیر دویدن اینتروال در شرایط عادی وگروه دوم به مدت هشت هفته تحت تاثیر دویدن اینتروال در شرایط هیپوکسی بودند گروه سوم ( گروه کنترل) در این مدت هیچ برنامه تمرینی نداشتند آزمون های توان هوازی بیشینه ضربان قلب استراحت و خونگیری جهت تعیین مقدار اریتروپویتین قبل و بعد از تمرینات از هر سه گروه گرفته شد نتایج به دست آمده نشان می دهد بین توان هوازی بیشینه وضربان قلب استراحت گروهی که تمرینات اینتروال انجام دادند و گروه کنترل اختلاف معنی داری وجود دارد اما در مورد اریتروپویتین این اختلاف معنی دار نیست بین توان هوازی بیشینه ضربان قلب استراحت و اریتروپویتین گروهی که تمرینات هیپوکسی اینتروال انجام دادند و گروه کنترل اختلاف معنی داری وجود دارد
خلاصه ماشینی:
"حرکت شمارهء 14-ص ص:51-39 تاریخ دریافت:22/05/81 تاریخ تصویب:18/90/81تأثیر تمرینات کنترل تنفس بر توان هوازی بیشینه،ضربان قلب استراحت و اریتروپویتین در هنرجویان پسر تربیت بدنی دکتر علی اصغر رواسی1-دکتر عباسعلی گائینی-دکتر ابراهیم جوادی-دکتر علیرضا علمیه استادیار دانشگاه تهران-دانشیار دانشگاه تهران-استادیار دانشگاه علوم پزشکی تهران-استادیار دانشگاه آزاد واحد گیلانچکیده آمادگی قلبی تنفسی یکی از عوامل مهم آمادگی جسمانی است که بر اثر تمرینات منظم و برنامهریزی شده توسعه مییابد.
نتایج به دست آمده نشان میدهد بین توان هوازی بیشینه و ضربان قلب استراحت گروهی که تمرینات اینتروال انجام دادند و گروه کنترل،اختلاف معنیداری وجود دارد،اما در مورد اریتروپویتین این اختلاف معنیدار نیست.
بین توان هوازی بیشینه،ضربان قلب استراحت و اریتروپویتین گروهی که تمرینات هیپوکسی اینتروال انجام دادند،و گروه کنترل اختلاف معنیداری وجود دارد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) نمودار 3-مقایسهء میانگینهای سه گروه قبل و بعد از اعمال 8 هفته تمرین در مقدار هورمون اریتروپویتین( mu/ml )بحث و نتیجهگیری نتایج آماری مشخص ساخت که هشت هفته دویدن هیپوکسی اینتروال در مقایسه با دو گروه دیگر موجب بروز تغییرات مشخص در فاکتورهای توان هوازی بیشینه،ضربان قلب استراحت و هورمون اریتروپویتین شد.
با توجه به اینکه دویدنهای هیپوکسی اینتروال شرایطی همانند ارتفاع برای افراد به وجود آورده و فرد هنگام فعالیت با کمبود اکسیژن مواجه بوده،در نتیجه سیستم قلبی تنفسی سازگاری لازم را با این شرایط ایجاد کرده و آمادگی بالاتری پیدا کرده است.
وقتی با توجه به اعداد و ارقام به دست آمده میانگین ضربان قلب استراحت گروه هیپوکسی اینتروال را مورد ملاحظه قرار میدهیم،میبینیم از 73 ضربه در دقیقه به 69 ضربه تقلیل یافته است که به نظر میرسد این مقدار در 8 هفته تمرین کاهش قابل توجهی است."