چکیده:
امــام جــواد)ع) جوان تریــن شــخصیت در بیــن ائمّ ــه معصومیــن(ع( بودنــد و عمــر کوتاهــی داشــتند. آن بزرگــوار در ســن 25 ســالگی در زمــان معتصــم حاکــم عباســی و بــا دسیســه او بــه شــهادت رســید. از آن بزرگــوار ســخنان کمتــری در کتــب تاریخــی و ســیره و منابــع حدیثــی نقــل شــده اســت و طبعــا گفتارهــای قرآنــی او هــم- کــه موضــوع مــورد بحــث در ایــن مقالــه اســت- کمتــر خواهــد بــود. امــا در عیــن حــال همــان مقــدار بــه یــادگار مانــده از کلام شــریف آن حضــرت منشــا بــرکات عظیمــی شــده و روش اســتفاده از کلام خــدا را در جهــت آشــنائی بــا آن و بهــره بــرداری از آن بــه پیــروان قــرآن کریــم نشــان داده و ایــن مســیر را بــرای آن هــا روشــن کــرده اســت.
در ایــن مقالــه بــه ذکــر و توضیــح بعضــی از گفتارهــای قرآنــی امــام جــواد(ع) در چنــد جهــت خواهیــم پرداخــت و در مجمــوع جهــت رعایــت اختصــار و در نظــر گرفتــن موضــوع کمیّ ــت حجــم نشــریه بــه بحــث فشــرده ای اکتفــا خواهیــم کــرد.
خلاصه ماشینی:
امـا وقتـي فرزنـد آن حضـرت بـه دنيـا آمـد و پيشـگوئي امـام رضـا(ع)تحقـق يافـت و در زمـان کودکـي و نوجوانـي او، امـام رضـا(ع)از دنيـا رفـت ، عـده اي موضـوع کودکـي و سـن کـم او را مـورد شـبهاتي قـرار دادنـد و روي ايـن موضـوع و انتشـار آن فعاليـت ميکردنـد و شـبهات آن هـا در عـده اي اثـر ميکـرد و در نتيجـه بعضي هـا در مقـام تحقيـق و بررسـي موضـوع بـر آمدنـد و بعضـي در مقـام امتحـان امـام جــواد(ع)و موقعيــت علمــي و روشــن شــدن ابهامــات بــه وجــود آمــده در امــر امامــت آن بزرگــوار بـا خـود آن حضـرت بـه بحـث و گفت و گـو پرداختنـد و امـام (ع)در مقـام جـواب بـه سـؤالات و شـبهات بـه آياتـي از قـرآن مجيـد اسـتناد کردنـد کـه بـه بعضـي از آن مـوارد اشـاره اي ميکنيـم : علـي بـن أسـباط گفتـه اسـت : أبـو جعفـر(ع)»امـام جـواد)ع (« را ديـدم کـه به طرف مـن ميآمد، مــن بــا دقــت او را تحــت نظــر گرفتــم و داشــتم بــه ســر و پاهــاي او نــگاه ميکــردم تــا قامــت او را بــراي اصحــاب خودمــان در مصــر نقــل کنــم ، در آن ميــان کــه مــن او را تحــت نظــر گرفتــه بـودم ، او نشسـت و بعـد بـه مـن فرمـود: اي علـي خداونـد در امـر امامـت حجـت آورده بـه مثـل آنچـه در امـر نبـوت احتجـاج کـرده اسـت ، پـس فرمـوده : >وآتينـاه الحکـم صبيا<]مريـم ،١٢/١٩[؛ >ولما ِ َ بلـغ أشده <]يوسـف ، ٢٢/١٢[؛ >وبلـغ أربعيـن سـنة <]الأحقاف ،١٥/٤٦[ »پـس همانـا جايـز –روا- اسـت بـه َ ِ شـخصي در کودکـي حکمـت داده شـود و جايـز –روا- اسـت کـه در چهـل سـالگي بـه انسـان ]حکمـت [ عطـا شـود«.