چکیده:
ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺗﺎب آوری، اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻣﯿﺎن داﻧﺶ آﻣﻮزان ﭘﺴﺮ ﻣﻘﻄﻊ دوم ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﻣﺪارس ﺷﺒﺎﻧﻪ روزی و ﻋﺎدی ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺑﺎﻧﻪ در ﺳﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ 1393-94 ﺑﻮد. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮی ﺧﻮﺷﻪ ای ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ای اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن ﻣﺪارس ﻣﻘﻄﻊ دوم ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ روزی و ﻋﺎدی ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺑﺎﻧﻪ دو ﻣﺪرﺳﻪ )ﯾﮑﯽ ﺷﺒﺎﻧﻪ روزی و دﯾﮕﺮی ﻋﺎدی( ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﻧﺘﺨﺎب و در آن دو ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﯿﺰ 200 ﻧﻔﺮ )ﻫﺮ ﻣﺪرﺳﻪ 100 ﻧﻔﺮ( ﺑﻪ روش ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺮای ﮔﺮدآوری دادهﻫﺎ از ﻣﻘﯿﺎﺳﻬﺎی ﺗﺎب آوری )ﮐﺎﻧﺮ و دﯾﻮﯾﺪﺳﻮن، 2003(، اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ UCLA )راﺳﻞ، ﭘﭙﻼو و ﮐﺎﺗﺮوﻧﺎ، 1980(، ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ )ﻣﮏاﯾﻠﺮوی و ﺑﺎﻧﺘﯿﻨﮓ، 2002( ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮی ﺷﺪه اﺳﺖ. در ﺑﺨﺶ آﻣﺎر ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﺷﺎﺧﺼﻬﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ و اﻧﺤﺮاف اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﺑﺨﺶ آﻣﺎر اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ، ﺑﺮای ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ دو ﮔﺮوه )داﻧﺶ آﻣﻮزان ﺷﺒﺎﻧﻪ روزی و ﻋﺎدی( از ﻧﻈﺮ ﺗﺎب آوری، اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ، آزﻣﻮن t ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ آزﻣﻮن t ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﮐﻪ 1( داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻣﺪارس ﻋﺎدی ﺗﺎب آوری ﺑﺎﻻﺗﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ داﻧﺶآﻣﻮزان ﻣﺪارس ﺷﺒﺎﻧﻪ روزی دارﻧﺪ 2( داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻣﺪارس ﻋﺎدی اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﮐﻤﺘﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻣﺪارس ﺷﺒﺎﻧﻪ روزی دارﻧﺪ 3( داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻣﺪارس ﻋﺎدی ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻣﺪارس ﺷﺒﺎﻧﻪ روزی دارﻧﺪ.
خلاصه ماشینی:
"دانش آموزان مدارس شبانه روزی که دور از خانواده و روستا یا شهر خود زندگی میکنند ممکن است با احساس تنهایی درگیر شوند و این امر میتواند روی خودکارآمدی تحصیلی ٢ و عملکرد تحصیلی آنان تأثیر منفی بگذارد.
در این پژوهش مسأله این است که آیا از نظر تاب آوری، احساس تنهایی و خودکارآمدی تحصیلی میان دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه مدارس شبانه روزی و عادی تفاوت وجود دارد یا نه ؟ 1.
در تبیین این یافته میتوان گفت که هر چند انتظار میرفت دانش آموزان ساکن شبانه روزی (مختص این تحقیق ) به دلیل قرار داشتن در شرایط خاص مانند دوری از خانواده به مدت یک هفته ، سکونت در اتاقهای کوچک و پر ازدحام ، محیط بسته و کوچک خوابگاه و مدرسه ، شرایط نامناسب تغذیه ای تاب آوری بیشتری نسبت به دانش آموزان مدارس عادی نشان دهند، اما طبق تئوری بوم شناختی- اجتماعی، عوامل محافظتی محیطی و بافتی مانند بافت ارتباطی فرد با خانواده ، جامعه محلی (برنامه ها و سیاستهای مدرسه ، سرویسهای حمایتی- اجتماعی، دسترسی به مربیان کاردان و ...
با توجه به اینکه دانش آموزان شبانه روزی شرکت کننده در این تحقیق ساکن روستا بودند و امکانات و رفاه کمتری نسبت به دانش آموزان عادی (بیشتر ساکن شهر) داشتند و همچنین در محیطی بودند که درک و نظارت و پشتیبانی مناسبی از تحصیل آنها وجود نداشت و آینده روشن شغلی و تحصیلی را پیش روی خود نمیدیدند و حتی به مشاغل کاذب روی آورده بودند، و طبق تحقیق صفارینیا و میمند(١٣٩١) محرومیت اجتماعی و اقتصادی میتواند بر کاهش تاب آوری (بالاخص در پسران ) تأثیری اساسی بگذارد، دانش آموزان شبانه روزی تاب آوری کمتری نشان دادند."