چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای مثبتاندیشی بر میزان انگیزش پیشرفت دانش آموزان دوره دوم متوسطه مدارس غیرانتفاعی منطقه 5 شهر تهران صورت گرفته است. نوع پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه این پژوهش را همه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس غیرانتفاعی آموزش و پرورش منطقه 5 شهر تهران تشکیل داده اند. از این جامعه یک مدرسه به روش نمونه گیری در دسترس و از آن مدرسه، دو کلاس متوسطه با روش تصادفی انتخاب شده است. در این پژوهش به منظور سنجش انگیزش پیشرفت، پرسشنامه هرمنس به کار رفته است. برای اجرای پژوهش نخست از هر دو گروه پیشآزمون گرفته شده، سپس هشت جلسه90 دقیقه ای مثبتاندیشی برای گروه آزمایش ارائه شده است اما برای گروه کنترل هیچگونه مداخلهای صورت نگرفته است. پس از پایان آموزش برای گروه آزمایش، از هر دو گروه پس آزمون انگیزش پیشرفت تحصیلی به عمل آمد. به این ترتیب دادههای موردنیاز پژوهش گردآوری شدندو با آزمون کوورایانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان دادند که میانگین انگیزش پیشرفت گروه آزمایش در پیشآزمون بهتر تیب برابر با82 بود، اما در پسآزمون 93 بود. همچنین تحلیل استنباطی با 99 درصد اطمینان، اثربخشی آموزش را بر انگیزش پیشرفت تایید کرد. بنابراین نتیجهگیری میشود که آموزش مهارتهای مثبت اندیشی، انگیزش پیشرفت دانشآموزان رابه طور معنادار افزایش میدهد (05/ 0<P). لذا باتوجه به یافتههای پژوهش لزوم آموزش مهارتهای مثبتاندیشی برای دانشآموزان متوسطه احساس میشود.
خلاصه ماشینی:
"علاوه بر پژوهشهای ذکر شده ، در زمینه انگیزش پیشرفت و مثبت اندیشی پژوهشهای گوناگون داخلی و خارجی انجام گرفته است ، برای نمونه ، نتایج پژوهش چراغیان (١٣٩٤) نشان داد که آموزش مثبت اندیشی بر افزایش احساس تعلق به مدرسه و روابط با دیگران دانش آموزان اثربخش است .
همان طور که گفته شد، پژوهشهای اندکی در زمینه آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر انگیزش پیشرفت دانش آموزان انجام گرفته ، لذا این پژوهش خلاء پژوهشی را که ایجاد شده بود، مورد هدف قرار داده است .
اکثر پژوهشهایی که در زمینه آموزش مهارتهای مثبت اندیشی انجام گرفته روی متغیرهایی مثل شادکامی، خلاقیت ، عزت نفس ، منبع کنترل و انگیزش پیشرفت بوده است ؛ نتایج این فرضیه با نتایج پژوهشهای مرتبطی مانند چراغیان (١٣٩٤)، میرزایی فندخت (١٣٩٣)، ینگیملکی (١٣٩٣)، باران اولادی (١٣٩٠)، بنی آدم (١٣٩٠)، برخوری و همکاران (١٣٨٨)، وانگ ١ (٢٠١٢)، جیسر و همکاران (٢٠١٤)، بولیر و همکاران (٢٠١٤)، رشید٢ (٢٠٠٨)، رشید و انجم ٣ (٢٠٠٧)، مدی 4 (٢٠٠٦) و سلیگمن و همکاران (٢٠٠٥) همسوست .
در تحلیل و تفسیر یافته های مربوط به این بخش از پژوهش در زمینۀ اثرات مفید آموزش مثبت اندیشی بر افزایش سطح انگیزش پیشرفت دانش آموزان دختر دوره دبیرستانی میتوان اذعان کرد که انگیزش از مهم ترین نیازهای روانی دانش آموزان برای امیدواری به آینده و تلاش و کوشش است و تأثیری اساسی بر شکل ی شخصیت و سلامت روان و موفقیتهای آنها دارد، از این رو دختران نوجوان مانند همۀ انسانها به انگیزش پیشرفت نیاز دارند."