خلاصه ماشینی:
"شرایط خاص زمان صادقین(ع) به گسترش تشیع کمک کرد و روایات فقهی باهدف حراست و ماندگاری فقه شیعه، با تلاش بسیار شیعیان در قالب متون فقهی منتشر گردید، اما این مسئله بهگونهای تعبیر شده که گویا سرآغاز جنبة فقاهتی شیعه نیز این دوره بوده است و قبل از آن شیعه فقط به لحاظ اعتقادی شکل گرفته بود.
نظریه شگلگیری تشیع فقاهتی با توجه به رشد علوم شیعی توسط امامین صادقین(ع) و کثرت فعالیتهای علمی آنان برای تبیین مرزهای اعتقادی شیعه و نشاندادن مبانی رفتار دینی در قالب فقه شیعه، برخی مورخان و خاورشناسان تصور کردهاند شکلگیری تشیع فقاهتی بهلحاظ تدوین و نیز پیروی شیعیان از آرای فقهی، به عصر این ائمه(ع) ارتباط دارد و بهعبارتدیگر تشیع و منابع فقاهتی آن ازاینزمان شکل گرفته است.
نگاهی ابتدایی به نظریه شکلگیری تشیع فقاهتی در عصر صادقین(ع)، نشان میدهد طرفداران این ادعا، وقتی ملاحظه کردهاند که بسیاری از احادیث فقهی شیعه از امام صادق(ع) روایت شده و فقه شیعه بیش از سایر امامان به ایشان مستند میشود، به چنین استنباطی رسیدهاند؛ بهویژه آنکه مورخان شیعه نیز فقه شیعه را فقه جعفری و مذهب امامیه را مذهب جعفری نامیدهاند، و این امر به چنین تصوراتی بیشتر دامن زده است.
روند گسترش تفکر خلفا و حاکمیت فقه اهل سنت در جامعه باعث گردید شیعیان در مناطق مختلف از فقه خود غافل بمانند لذا تمیز شیعه از غیر آنان، هدفی بود که امام در این دوره به آن جامعه عمل پوشاند و فقه شیعه را از قالب محفوظات به تمام بلاد اسلامی نشر داد تا علاوهبر رشد شیعیان، علم اهل بیت(ع) را به جهان اسلام عرضه کند."