چکیده:
زمینه و هدف: امروزه مفهوم دولت الکترونیک به طور فزاینده به سمت ایجاد مدیریت دولتی باز، منعطف و تشریک مساعی با یکدیگر در حال تغییر است. تلاش برای دستیابی به چنین هدفی نشان می دهد که یکپارچگی فرایندهای کاری و یا سیستم های اطلاعاتی واحدهای دولت کافی نیست. آن چه که در این زمینه مهم است، ظرفیت سازمان های مختلف دولتی برای همکاری در سطح فنی و نیز سطوح بالاتری از تعاملات است. چنین امری تنها با ایجاد همکاری متقابل سازمان ها محقق می شود و در این راستا باید علاوه بر قابلیت فنی، قابلیت های دیگری نیز در سازمان ایجاد شود. هدف این مقاله شناسایی شاخص های سنجش قابلیت همکاری متقابل دولت الکترونیک بین سازمان های همکاری کننده (مطالعه موردی: همکاری اداره پلیس با دیگر سازمان ها) است.
روش شناسی: این مقاله با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای و مرور ادبیات تحقیق، نگارش یافته و در متن مقاله دو مطالعه موردی از قابلیت همکاری متقابل ادارات پلیس و گمرک نروژ و هم چنین همکاری متقابل پلیس نظام وظیفه و برخی سازمان های ایرانی مرتبط با آن مطرح شده و مورد بررسی قرار گرفته است.
یافته ها و نتیجه گیری: در این مقاله با توجه به مرور مبانی نظری، مطالعات موردی و بر مبنای ابعاد قابلیت همکاری متقابل، دو مدل مفهومی و تحلیلی قابلیت همکاری متقابل طراحی شده است. در مدل مفهومی، علاوه بر بعد فنی، ابعادی دیگر مانند ابعاد سازمانی، معنایی، ساختار محتوا، حقوقی و قانونی و سیاسی مورد توجه قرار گرفته است. در مدل تحلیلی نیز شاخص های این ابعاد از مبانی نظری استخراج شده که زمینه را برای امکان سنجش مفهوم پیچیده قابلیت همکاری متقابل دولت الکترونیک در سازمان های دولتی و پلیسی فراهم می کند.