چکیده:
زمینه و هدف: رضایت شغلی می تواند از عوامل مختلف اثر پذیرد. در این میان مصرف فرهنگی، به عنوان یکی از ابعاد اصلی سبک زندگی و نیز به عنوان شاخصی از وضعیت زیستی، روانی و اجتماعی؛ می تواند پیش بینی کننده رضایت شغلی باشد. این پژوهش، با هدف بررسی رابطه مصرف فرهنگی و رضایت شغلی کارکنان نیروی انتظامی در شهر تهران انجام گرفته است.
روش شناسی: در این تحقیق، از روش پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق، شامل مدیران و کارکنان نیروی انتظامی- که در سال 1394 در شهر تهران مشغول به کار بوده اند- است که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر تعیین شده و شیوه نمونه گیری نیز به صورت چندمرحله ای طبقه ای غیرمتناسب بوده است. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد شده معتبر «الگوی بنیاد اروپایی مدیریت کیفیت»(EFQM)، برای متغیر رضایت شغلی و پرسشنامه محقق ساخته، برای متغیر مصرف فرهنگی استفاده شده است. در قسمت تجزیه و تحلیل اطلاعات، علاوه بر استفاده از روش های آمار توصیفی، از آزمون رگرسیون و الگوی معادلات ساختاری استفاده شده است.
یافته ها و نتیجه گیری: بین مصرف فرهنگی و رضایت شغلی، رابطه معناداری (sig=0/000) وجود دارد و این رابطه، یک رابطه مثبت و ضعیف (254/0) است. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیری، نشان داد که از میان متغیرهای موجود در معادله، به ترتیب چهار متغیر سبک های مذهبی، فرهنگی، مصرف گرا و بدن گرا توانستند در معادله باقی مانده و روی هم نزدیک به 24/0 درصد از تغییرات متغیر رضایت شغلی را -در میان نمونه مورد مطالعه از کارکنان- تبیین کنند. اندازه شاخص های نیکوئی برازش، با استفاده از نرم افزار لیزرل و تطابق الگوی نظری و تجربی را بر اساس داده های این تحقیق مورد تایید قرار دادند.
خلاصه ماشینی:
"به گفته وی : «در نتیجه وسعت دامنه و تنوع رو به افزایش سبک زندگی در جوامع ، امکان تأمل گری به طور روزافزونی بیشتر می شود و به ایـن ترتیـب ، پویایی و نشاط شغلی در شرایط کنونی پرمایه تر می شود»(بنت ،١٣٨٩: ٦٥)؛ بنابراین ، سؤال اصلی ما در این پژوهش این است که «چـه رابطـه ای بـین مصـرف فرهنگـی و رضایت شغلی در بین مدیران و کارکنان نیروی انتظامی شهر تهران وجود دارد»؟ بیان مسئله : ازآنجایی که کارایی و اثربخشی سازمان ها، به کارایی و اثربخشی نیـروی انسانی آن سازمان بستگی دارد و یکی از مسائل مهمی که در هر سازمان بایـد مـورد توجه قرار گیرد؛ خشـنودی و رضـایت شـغلی کارکنـان آن سـازمان اسـت ؛ «عوامـل مختلفی از جمله ویژگی های فردی ، نوع محیط کار و روابط انسانی حـاکم بـر محـیط کار، در میزان رضایت شغلی کارکنان پلیس مؤثر است » (هرلیگل ٢٠٠٨،٢؛ به نقـل از مصطفایی و همکاران ،١٣٨٩: ١٨٧).
همچنین از بین مؤلفه های پنج گانه ، «مصرف فرهنگی » بیشترین میانگین متعلـق به متغیر سبک مذهبی با مقدار ٣/٦٩ است ؛ به ایـن معنـا کـه از بـین انـواع مصـارف فرهنگی در بین کارکنان ، سبک مذهبی که شامل شـرکت در مراسـم مـذهبی ، نمـاز جماعت ، خواندن کتب مذهبی ، حضور در مکان هـای مـذهبی ، تماشـای برنامـه هـای مذهبی و پایبندی به امور مذهبی می شود؛ نسبت به سایر سبک ها، تأثیر بیشتری بـر روی رضایت شغلی کارکنان دارد؛ بنابراین ازآنجایی که جامعة ایرانی (حتـی کارکنـان ) هم پایبند به سنت ها و موازین دینی (به خصوص در ابعاد اعتقادی و عاطفی ) هستند و هم در معرض مدرنیته بوده و از طریق دانشگاه ، اینترنت ، سفر، تبلیغـات گسـترده و دانش امروزی ، با خصوصیات به خصـوص مـادی و مصـرف تظـاهری مدرنیتـه آشـنا می شوند؛ بنابراین ، دائما در حال تعارض و گذر از این مرحله اند و توجـه بـه ایـن نـوع سبک زندگی (مذهبی و اعتقادی )، باعث بـالا رفـتن میـزان رضـایت شـغلی در بـین کارکنان می شود."